Modern Arap edebiyatının önemli ekollerinden biri Mehcer/Göç edebiyatı ekolüdür. Mehcer Edebiyatı, 19. yy.’da Lübnan, Suriye, Filistin ve Ürdün’den Amerika ve diğer yabancı devletlere göç eden Arapların oluşturduğu Arap edebiyatıdır. Değişik sebeplerle ülkelerinden göç edip başta New York olmak üzere, Amerika’nın değişik bölgelerine yerleşen Arap aydınlar, buralarda er-Rabıtatü’l-Kalemiyye, el-Feyhaf, Kevkebü Emrîka, el-Asr, el-Eyyam… gibi edebi mahfiller oluşturmuş ve Arap Mehcer edebiyatı denilen ekolün oluşmasına zemin hazırlamışlardır. 19. yüzyılın başında Doğu’dan Batı’ya göç etmek zorunda kalan Arap entelijansiyası, çok geçmeden Batı kültürü ile intibak kurmuş ve Batılı mütefekkirlerden etkilenmiştir. Bu etkilenme daha çok güzel sanatların müzik, resim, edebiyat, mimarlık, heykeltıraşlık ve tiyatro alanlarında olmuştur. Bu kültürel etkilenme neticesinde daha sonra Mehcer edebiyatı olarak adlandırılan ekolun oluşmasına vesile olan edipler, bir çok yönü ile modern Arap edebiyatını etkilemişlerdir. Özellikle nesir ve şiirde protest bir tarz benimseyen Mehcer edebiyatçıları, daha önce söz konusu iki alanda mevcut olan kayıtlara baş kaldırmış ve kendilerince oluşturulan yeni kaide ve kurallara göre çalışmalarını meydana getirmişlerdir. Mehcer edebiyatının bir çok temsilcisi bulunmaktadır. Bu temsilcilerden her biri kendi alanında zirvedeyken bunların içerisinde isimleri zikredilmesi gereken iki edip bulunmaktadır. Bunlardan biri, 1931 yılında Amerika’da vefat eden ünlü şair ve filozof Cubrân Halil Cubrân’dır. Diğeri ise, 1988 yılında Beyrut’ta hayata gözlerini yuman yazar Mihail Nuayme’dir. Söz konusu olan iki edebiyatçının Mehcer edebiyatı ekolunun oluşmasında katkısı büyüktür.

One of the important schools of modern Arabic literature is the Mahjar/Immigration Literature School. Mahjar Literature is Arabic literature created by the Arabs who migrated from Lebanon, Syria, Palestine and Jordan to America and other foreign states in the 19th century. Arabic intellectuals, who migrated from different countries for various reasons and settled in different parts of America, especially New York, created literary secrets such as al-Rabitah al-Qalamiyyah, al-Fayhaf, Kawkabu Emrīka, al-Asr, al-Ayyam ..., and they prepared the ground for literature named Mahjar Arab Literature. The Arab intelligentsia, which had to emigrate from East to West at the beginning of the 19th century, was soon influenced by Western culture and influenced by Western thinkers. This influence was mostly on the fields of music, painting, literature, architecture, sculpture and theater of fine arts. As a result of this cultural influence, the so-called “Mahjar literature” has led to the formation of the school and influenced modern Arabic literature in many ways. Mahjar’s writers, who adopted a protest style in prose and poetry in particular, confronted the records that existed in these two areas and formed their works according to the new rules and rules created by them. Mahjar literature has many representatives. Each of these representatives is at the top of their field and the two of them are named after them. One of them is the famous poet and philosopher Jubran Khalil Jubran, who died in 1931 in America. The other one was Mikhail Nuaymah, who died in 1988 in Beirut. The two literary figures in question are of great importance in the formation of the Mahjar literature school.