Türk ve dünya tarihine Çanakkale Muharebeleri olarak geçen ve tarihte benzeri az görülen bu savaş, 28 Temmuz 1914'te başlayıp, 1918 Ekim sonunda biten Birinci Dünya Savaşı'nın özel ve önemli bir faslını oluşturmaktadır. Osmanlı Devleti de ilan ettiği seferberlik (2 Ağustos 1914) ile birlikte askeri hazırlıklara başlamış bu çerçevede birliklere imam ve müftüler tayin etmiştir. Bu usul Yeniçeri Ocağı’nda Ocak İmamı olarak başlamış, daha sonra kurulan tüm ordularda devam etmiştir. Bu kişilerin vazifesi ise askerin, cephede dinî ihtiyaçlarının yerine getirilmesinin yanında taarruz öncesi ve sırasında gayretini artırıcı telkinlerde bulunmak olarak uygulanagelmiştir. Çanakkale ve Kurtuluş savaşlarında da Türk ordusunda büyük yararlılık gösteren imamlık müessesi Cumhuriyet yıllarında yapılan yeni düzenlemeler ile kaldırılmıştır. Resmi olarak bu haktan yoksun kalan Türk ordusunda doğal bir ihtiyaç olan ve tarihi süreçte her zaman olumlu etkisi görülen din eğitimi eksik kalmış bu boş kalan bu alan değişik ideolojik amaçları olan kişi ya da gruplar tarafından doldurulmuştur. Belli gayelere ulaşmak için yapılan bu çalışmalar din eğitiminin gerçek bilgileri yerini hurafe ve batıl inançlarla sarılmış, doğru dinî inanca sahip bir birikim oluşturulamamıştır. Bu fırsatı değerlendiren dış destekli terör örgütleri Türk ordusunda bir takım hurafe tarikatlar ve batıl ideolojiler üretmiş ve öz vatanını istilayı dinî veya ideolojik bir hedef olarak göstermişlerdir. Türk ordusunda bu tür terör faaliyetlerinin önlenmesi için yeniden imamlık müessesesinin resmi olarak hizmete girmesi gereğine inanılmaktadır.

This event which goes down in both Turk and world history as the Battles of Çanakkale and is almost uniquely in the history is special and essential part of the World War I that began at July 28,1914 and ended at the late October, 1918. Ottoman Empire, also, began military preparation with the announcement of mobilization (August 2, 1914) and, from this reason, constitued mufti and imams to the regiments. This style began in Guild of Janissaries as guild imam and continued in allarmies that established later on. The duty of this people has been continued as a matter of hortativeinculcation into soldiers both at before and after from attacks in addition to performing religious needs of soldiers at the front. In the wars of Çanakkale and Independence, the imam, which had greatutility in the Turkish army, was abolished by the new regulations made during the years of the Republic. The true religious beliefs of the religious beliefs that have been officially taken up by superstition and superstitious belief in the religious education, which is a natural necessity in the Turkish army, which is deprived of this state, have decreased considerably. Outsourced terrorist organizations evaluating this opportunity have produced a number of superstitions and superstition ideologies in the Turkish army and have shown their native land as a religious or ideological target. It is believed that there habilitation institution should function officially in order to prevent such terrorist activities in the Turkish army.