Kur’an-ı Kerim, muhatabına sürekli değişen bir üslupla seslenir. Böylece cümlelerini tekdüzelikten korur. Bazen nesir tarzında cümleler ile kendisini anlatırken bazen de şiire yakın tarzda kafiyeli anlatımlara yer verir. Bazen basit isim cümleleriyle mesajını verir, bazen son derece edebî cümleler kurar. Cümlelerin muhatap üzerindeki etkisini arttırmak için meani, beyan ve bedi’nin tüm alt dallarına yer verir. Mecaz, istiare, kinaye, telmih, tariz, îcaz, ıtnab, tevriye, intak sanatlarını hemen her sayfasında görmek mümkündür. Cümlenin kelimeleri arasında vokal uyumsuzluk olmadığı gibi, mana ile cümle yapısı da uyumludur. Yine cümlede iltifat sanatını kullanarak sürekli muhataplar arasında geçişler yapar. ‘O, o, o’ diye devam eden bir cümle aniden ‘sen’e geçer. Bazen de ani konu değişikliklerine gider. Müminlerin özelliklerini anlatırken birden kâfirlere ve hemen ardından da münafıklara geçiş yapar. Böylelikle dinleyicinin dikkatini en yüksek seviyede tutmaya gayret eder. Kullandığı yöntemlerden biri de insandaki merak duygusunun gücünü kullanmaktır. İnsanoğlu kendisini ilgilendirmese de önceki milletlerin yaşamlarını ve onların başına gelenleri merak eder, onlar hakkında sorular sorar. Kur’an, geçmiş milletlerin başından geçen olayları kıssa tarzında anlatır. Bir yandan Tevrat ve İncil’deki hatalı bilgileri tashih eder, diğer yandan da bu kıssalar üzerinden çeşitli mesajlar verir. Bu nedenle Kur’an kıssalarını, merakımızı gidermek ve hikâye okumak maksadıyla değil; onlardaki mesajları ve öğretileri anlamak, eskilerin düştükleri hataları görüp aynı hatalara düşmemek için okumalıyız.

The Qur'an calls out to its addressees in a constantly changing style. In this way, it prevents its sentences from uniformity. While the Qur’an sometimes expresses itself with prose like sentences, it gives place also to rhyming expressions in a way close to poetry. In other words, it sometimes gives a simple noun sentence, while in some other times it constructs its sentences in an artistic fashion. To increase the influence on its addressees, its uses even all the subsequent branches of the sciences ma’ani, bayan, and badi’. It is possible to see the literary arts such as istiare, kinaya, talmih, tariz, îcaz, itnab, tavriyaa and itnak almost in each page of it. There is no vocal incompatibility between words of the sentences, and the structure of sentence is also compatible with meaning. It continuously transits between addressees by using the art of iltifat. For instance, a sentence continuing as “he, he, he” suddenly switch to “you”. In addition, the Qur’an sometimes goes to sudden subject changes. For instance, while telling the characteristics of the believers it suddenly switches to the infidels and then to the hypocrites. By this way, it tries to keep the attention of the listener at the possible highest level. One of the methods the Qur’an uses is to use the power of human curiosity. Human being wonders about the lives of the previous nations and what happened to them and therefore he questions about them. The Qur'an tells the events of past nations in narrative manner. On the one hand it corrects the false information taking place in the Torah and the Bible, on the other hand it gives various messages through these narrations. For this very reason, the Qur'anic narrations should not be read for the sake of satisfying our curiosity about the past nations and enjoying reading stories, but to get the messages and the teachings in order to see the mistakes of the old people and not to fall into the same mistake.