Klasik Türk Edebiyatında hadislerin tercüme ve şerhleri bir tür olarak yer etmiştir. Kırk ve yüz hadis tercümelerinin yanı sıra sadece bir hadisi konu edinen eserler de mevcuttur. H. 1292 / M. 1875-76 tarihinde Manastır’da vefat eden Âbid Efendi’nin H. 1279 / M. 1862-63’te kaleme aldığı Kisânâme adlı eseri Kisâ Hadisi’ne dayanmaktadır. Söz konusu hadis, Ehl-i Beyt kapsamına kimlerin girdiğini tespit konusundaki düşünceye temel teşkil eden bir rivayettir. Âbid, Kisâ Hadisi’ni konu edinen eserini Suyûtî’den tercüme ettiği beyitlerle genişletmektedir. Şair, eserin Suyûtî’nin bir metninden tercüme olduğunu söylese de söz konusu eserin adını zikretmemektedir. Muhtemelen söz konusu beyitler Suyûtî’nin bir eserinde geçen ve Kisâ Hadisi’ni içeren bir bölümden alınmış olmalıdır. Makalede Kur’an-ı Kerim’de kimlerin Ehl-i Beyt’ten sayıldığı üzerine ayetlerden yola çıkılarak bilgi verildi. Kisâ Hadisi’ne ve Şia’ya göre Hz. Muhammed’in ailesinin kimlerden oluştuğu konusuna açıklık getirildikten sonra Âbid ve eseri Kisânâme’nin nüshaları, tertibi ve muhtevası tanıtıldı. Tespit edilebilen yedi nüshadan oluşan eserin altı nüshası arasındaki farklar belirtilerek eserin metni ortaya konuldu. Arapça beyitlerin fotoğrafları konularak Türkçe çevirileri son notlarda verildi. Ayrıca metin içinde fotoğrafı konulan Seyyid Muhammed Nûrü’l-Arabî’ye ait olan Arapça takrizin çevirisi de son nota eklendi. Klasik Türk Edebiyatında sadece bir hadisi konu alan eserlerinde açığa çıkartılması gerekmektedir. Bu anlamda Âbid’in Kisânâme’si bu çalışmalara misal teşkil etmekle birlikte tercüme faaliyetlerine de katkı sağlaması açısından değerlidir.

In Classical Turkish Literature, hadiths were translated and commented as a kind. In addition to the translations of forty and one hundred hadiths, there are also works which only take one issue. It is based on Kisâ Hadith, the work of Kisânâme, which was received in the year 1279 / 1862-63 by Abid Efendi, who died in the Monastery on 1292 / 1875-76. The hadith, in other words, is a narrative that constitutes the basis of the idea of determining who entered the Ahl al-Bayt. Abid expands his work, which deals with Kisâ Hadith, with couplets translated from Suyuti. Although the poet says that his work is translated from a text of Suyuti, it does not mention the name of the work. Probably the couplets must have been taken from a section in the work of Suyuti and containing the Kisâ Hadisi. In the Qur'an, the Qur'an was mentioned in the Qur'an by the way of the verses about who was counted from the Ahl al-Bayt. After clarifying to whom the family of Muhammad was formed, the copies, contents and contents of Abid and man Kisanâme were introduced. The differences between the six copies of the work, which consisted of seven identifiable copies, were stated and the text of the work was laid down. The photos of the Arabic couplets were put in the final notes in Turkish. Also included in the last note is the Arabic taciturn translation, which belongs to Sayyid Muhammad Nura’l-arabi, who is photographed in the text. In Classical Turkish Literature, it is necessary to be excluded in the works which are subject only to one hadith. In this sense, the Kisânâme of Abid is valuable in terms of contributing to translation activities as well as exemplifying these works.