Bu çalışmada postmodern Türk edebiyatının önemli yazarlarından biri olan ve Puslu Kıtalar Atlası (1995), Kitab-ül Hiyel (1996), Efrâsiyâb’ın Hikâyeleri (1998), Amat (2005), Suskunlar (2007), Yedinci Gün (2012) ve Galîz Kahraman (2014) adlı romanları ile dikkat çeken İhsan Oktay Anar’ın üçüncü romanı Efrâsiyâb’ın Hikâyeleri didaktik edebiyatın bir türü olan paraboller açısından bir değerlendirmeye tabi tutulmuştur. Yapılan incelemede Ölüm ve Cezzar Dede tarafından karşılıklı olarak anlatılan Güneşli Günler, Bidaz’ın Laneti, Bir Hac Ziyareti, Dünya Tarihi, Ezine Canavarı, Hırsızın Aşkı, Şarap ve Ekmek ve Gökten Gelen Çocuk adlarını taşıyan korku, din, aşk ve cennet konulu sekiz öykü çevresinde şekillenen romanda sözü edilen öykülerin taşıdığı kimi niteliklerle parabolik bir yapıya sahip olduğu saptanmış ve bu doğrultuda anlatıyı parabolik kılan nitelikler gerek çeviri faaliyeti gerekse yazınbilimi ve didaktik edebiyat üzerine yaptığı çalışmalar ile yazın dünyasına katkıda bulunan Sargut Şölçün’ün Tarih Bilinci ve Edebiyat Bilimi (1982) adlı kitabındaki “Didaktik Edebiyat ve Diyalektik” başlıklı yazısında didaktik edebiyatın bir türü olarak kategorize ettiği paraboller bağlamında bir incelemeye tabi tutulmuştur. Çalışmada Şölçün’ün görüşlerinden hareketle edebiyatın işlevi, didaktik edebiyatın kaynağı ve bu edebiyatı oluşturan türlere vurgu yapılarak bir tür olarak mesele karşılık gelen parabolün didaktik edebiyat kapsamında kazandığı anlam açıklığa kavuşturulacak ve İhsan Oktay Anar’ın Efrâsiyâb’ın Hikâyeleri adlı romanı bu bağlamda analiz edilecektir.

In this study the third novel called Efrâsiyâb’ın Hikâyeleri published in 1998 of İhsan Oktay Anar who is one of the most important writers in postmodern Turkish literature and stands out with the novels called Puslu Kıtalar Atlası (1995), Kitab-ül Hiyel (1996), Efrâsiyâb’ın Hikâyeleri (1998), Amat (2005), Suskunlar (2007), Yedinci Gün (2012) and Galîz Kahraman (2014) has been subjected to an evaluation in terms of parables which is a genre of didactic literature. It has been determined that in the novel taking form as part of eight stories about fear, religion, love and paradise called Güneşli Günler, Bidaz’ın Laneti, Bir Hac Ziyareti, Dünya Tarihi, Ezine Canavarı, Hırsızın Aşkı, Şarap ve Ekmek and Gökten Gelen Çocuk told by Ölüm and Cezzar Dede mutually of which the stories mentioned have a parabolic structure with having some characteristics and in this direction the characteristics making the narrative parabolic has been subjected to a research in the context of parables of which Sargut Şölçün contributes to world of literature with translation activity and studies on poetics and didactic literatüre categorizes as a genre of didactic literature in the article titled "Didactic Literature and Dialectic" in the book called Tarih Bilinci and Edebiyat Bilimi (1982). The meaning of parable corresponds to parable as a genre within the context of didactic literature will be illuminated with emphasizing on function of literature, source of didactic literature and its genres move the views of Sargut Şölçün and the novel called Efrâsiyâb’ın Hikâyeleri of İhsan Oktay Anar will be analyzed in this context in the study.