Tarih boyunca, neredeyse bütün toplumlarda, küçük bir elit grup, toplumun çoğunluğunu yönetmiştir ve yönetmektedir. Demokrasiyi zaafa uğratan bu basit gerçek; seçkincilik ve popülizm kıskacında derin tartışmalara sahne olurken; alana en önemli katkıyı ise elitizm teorileri sunmuştur. Elit teorilerinin, halk/elit; cumhuriyet/demokrasi bağlamında ideal düzen arayışı, kimin (Kim yönetmeli?), kimi (Nasıl bir halkı?), nasıl yönetmesi gerektiği (Nasıl yönetmeli?) gibi sorular ekseninde sürmektedir. Bu çalışma; tekil, insicamlı ve ayrıcalıklı bir elit grubunun, orantısız emretme gücüyle halka hükmettiği oligarşik demokrasiye karşı; cumhuriyetçi erdemlere sahip, parçalı ve güçlü elit kesiminin; katılımcı ve etkin yurttaşlıkla dengelendiği “güçlü demokratik elitizm” modelini üretmekte ve önermektedir. Nitekim reel demokrasi, halkın zayıf olduğu ve güçlü ekonomik siyasi oligarşiler karşısında etkisiz kaldığı, fiili bir duruma denk düşer. O bakımdan demokratik elitizm teorisinin, sosyopolitik gerçekler karşısında yeniden düzenlenmesi ve inşa edilmesi gerekmektedir. Bu sorunsaldan hareketle, tarafımızca oluşturulan bu yeni model önerisinde, karar almada sorumluluk elitler ve vatandaşlar arasında eşit dağıtılmıştır: Zira bizce, elitlerin, çoğunluğun tiranlığa dönüşmemesinin bir garantisi; yurttaşların da, elitlerin oligarşiye ve plütokrasiye dönüşmemesinin denetleyicisi olduğu “güçlü demokratik elitizm” modeli, ideal bir modeldir. Bu bağlamda, “güçlü demokratik elitizm teorisi”, ana gövdesi itibariyle, demokratik elitizmin temel unsurlarını kabul eder. Ne var ki, teori ve gerçek arasındaki yarılmalar, günümüz dünyasının gerçekleri, liberalizm ve cumhuriyetçilik arasındaki dengenin iyiden iyiye yitirilmiş olması gibi unsurlar, demokratik elitizmin revize edilmesini, bazı konularda açımlanmasını gerektirmektedir. Bu çerçevede, modelimiz, katılımcı demokrasi modeli ve Rousseau'nun Cumhuriyetçi fikirleri ile benzerlikler göstermekle birlikte; özellikle "ekonomik demokrasi"ye yaptığı özel ve güçlü vurgular ile katılımcı demokrasiden; güçlü bir elitizmi savunması bakımından da Rousseau'dan ayrışmaktadır.

Throughout history, a small elite group has ruled and is ruling the majority of community, in almost all communities. Whilst, this simple fact, which debilitates the democracy, witnesses deep discussions in the grip of elitism and populism; the most important contribution to the field has been the theories of elitism. The search of elite theories for the ideal order within the context of the people/elite, the republic/democracy continues on the axis of questions such as who (who should rule?) should rule who (who to rule?) and how (how to rule?)? So and so strong democratic elitism theory accepts the main elements of the democratic elitism. However the dissociations between the theory and the truth, nowadays’ truths and factors as the balance which had been lost completely between liberalism and republicanism required to overhaul democratic elitism and expound in some respects. So, this study suggests and argues the “strong democratic elitism "model in which a fragmented and powerful elite section with republican virtues are balanced with participatory and effective citizenship, against the oligarchic democracy, without ruling the people with the singular, integrated and disproportionate power of the order. In this new model suggested, the responsibility for decision-making is almost evenly distributed among the elites and citizens: since, according to our opinion, “strong democratic elitism" model, which is the controller and guarantor of the fact that the elites, the majority do not transform into tyranny; and the citizens, the elites do not transform into the oligarchy and the plutocracy, is the ideal model. In this context, real democracy ocur at the sometime as a de facto situation in which the common people are weak and they are dominated by strong economic political oligarchys. Due to the fact that democratic elitism tehory should be reformulated and reestablished in terms of socio-political thuths. Though our model shows similarities with the participatory democracy model and Rousseau's Republican evaluations; it differentiates from the participatory democracy with a special and strong emphasis on the "economic democracy" in particular; and also from Rousseau in terms of a strong elitism argument.