1927 yılında Sivas’ta doğan, Türk şiirinin en üretken şairlerinden Hasan Hüseyin’in poetikası sürekli bir değişim üzerine kuruludur. Tüm yeryüzünü yazma istemindeki Hasan Hüseyin için her şiir, kitap yeni bir başlangıçtır. Birçok nesneyi şiirine sokan Hasan Hüseyin, şiirin tanımı konusunda kesin duruş edinme kaygısı taşımadığından, kapalı ve toplumcu bir şair olarak nitelendirilmiştir. Bu çalışmada, Hasan Hüseyin’in şiiri fenomenolojik yaklaşımı bir perspektif olarak kullanan Cenevre Okulu'nun eleştiri yöntemiyle incelenmiştir. Nesnelerin özünü bulmayı amaçlayan Husserl, “doğal tavrı” ayraca alarak fenomenolojik indirgeme yapar. Bir süreç gerektiren bu indirgeme yöntemiyle nesnenin değişmeyen, genel özüne ulaşılır. Cenevre Okulu da Husserl’in bu yönteminden yararlanarak, bu çalışma için, şairin bilincinde nesneye ne tür bir anlam ya da öz yüklediğini saptar. Nesnelerin ayraca alınarak indirgemeye uğratıldığı bu yöntem aracılığıyla Hasan Hüseyin şiirinin çok katmanlı anlam yapısı açıklanmaktadır. Hasan Hüseyin şiirinde bu anlam katmanlarından birisi insan, toplum, halk, ezilmişlik, eşitsizlik, aşk, kadın ve cinsellik değişmeyen (temalar) olarak okur karşısına çıkar. Bu temaların da ardında Hasan Hüseyin’in varoluşsal duruşu, tekrarlayan yapılarla saptanır. Cenevre Okulu'nun tekrarları dikkate alarak ulaştığı anlamsal bütünlük ya da anlama yönelik saptamalar Hasan Hüseyin’in şiirinde aşkın, cinselliğin, kadın ve varoluşun yerini ortaya koyar. Öte yandan nesnelerin kazandığı anlamlar ve bütünlüğü oluşturan temalar göz önünde bulundurulduğunda, Hasan Hüseyin’in özgün değil, aksine gelenekle yakın ilişkisi olduğu ortaya çıkar. Özgün olduğu ve "deneyciliğimin gösterdiği nokta ise şiirlerinde uyguladığı biçimdir. Çalışma sonunda ulaşılan nokta, kapalılığı zaman zaman anlamsızlıkla karıştırılan Hasan Hüseyin şiirinin değişmeyen, tutarlı bir bakış açısı ve düşünce sistemiyle kurulduğunu gösterir. Fakat her kitap ve şiirde bu düşünce sistemiyle değil, uyguladığı biçim ile değişimi sağladığı ve özgünleştiği anlaşılır.

The poetics of Hasan Huseyin(b. 1927), one of the most creative Turkish poets, depends on continuous change. Every poem is a new start for Korkmazgil who wishes to write whole the world itself. Since Korkmazgil, who includes many objects in his poetry, does not concern himself with reaching a stable definition of poetry, he is known to be an inscrutable poet. In this study, the poems of Korkmazgil are examined by the critical method of the Geneva School which used the phenomenological approach as a perspective. Husserl, who aims at reaching the essence of objects, makes phenomenological reductions by placing “natural attitude” in parentheses. The essence of the objects is reached by this reduction method requiring a process. The Geneva School also determines what kind of meaning or essence the poet gives the object in his consciousness by utilizing Husserl's approach. The multilayered meaning structure in Korkmazgil’s poems is explained by this method where objects are reduced by taking them into parentheses. Some of the layers of meaning in Korkmazgil’s poems are perceived as love, society, human, community, despised, inequality, woman, sexuality which are the immutable themes. Beyond these themes, the existential position of Korkmazgil is determined by means of recurring structures. The integrity in meaning or determinations, which the Geneva School reached by taking repetitions into consideration, reveal the position of woman and existence. At the same time when the meanings of the objects and the themes composing the integrity are considered, despite the thought that he is an original poet, Korkmazgil is seen to have a close relationship with the tradition. The structure in Korkmazgil’s poetry is where Korkmazgil is original and applies his experimentation. The result reached by this study shows that Korkmazgil's poem, the obliqueness of which is sometimes confused with meaninglessness, is essentially composed by a stable, coherent point of view. However, Korkmazgil achieves change not by the thought system in every book and poem, but he acquires originality by the form he applies.