Tanzimat Dönemi’nden itibaren Türk edebiyatında sosyal ve politik meseleler belirginlik kazanır. 1908 yılında ilân edilen II. Meşrutiyet, edebiyat ve siyasiyatın iç içeliğinde bir kırılma noktasıdır. II. Meşrutiyet’in ilânıyla birlikte Türk edebiyatı, hiçbir dönemde olmadığı kadar politik vasfa bürünür. Bu dönemin en önemli hususlarından biri, II. Abdülhamid döneminde yaşanan “iktidar mücadelesi”nin edebî eserlere yansımasıdır. II. Abdülhamid, 1876 yılında sultan olduktan bir süre sonra Osmanlı Devleti’nin ilk anayasası olan kanunuesasîyi askıya alır. Bir kısım gençler (Genç Osmanlılar) bundan rahatsız olurlar. II. Abdülhamid’i tahtan indirmek ve kanunuesasîyi tekrar yürürlüğe koymak için birtakım faaliyetlerde bulunurlar. Daha sonraları Jön Türk olarak anılan bu gençlerin faaliyetleri, ciddi boyutlar kazanır ve yirminci yüzyılın başında İttihat ve Terakki Cemiyeti adı altında II. Abdülhamid’i tahtan indirir. 10 Temmuz 1908 tarihinde II. Abdülhamid’in kanunuesasîyi tekrar ilân etmesi üzerine Osmanlı Devleti’nde bir süre özgürlük havası hâkim olur. Sanatçılar daha önce yazamadıkları politik meseleleri yazmaya başlar. Daha önceleri basımları kısıtlanan basın-yayın organlarının sayısında ciddi artışlar olur. İşte bu tarihten sonra yazılan romanların sayısında önemli artışlar yaşanır. Bunların hemen tamamı, geçmiş dönemde yaşanan iktidar mücadelesi ve eski idareye yöneltilen olumsuz tenkitleri içerir. Sonuç olarak; sanat ile siyasiyatın iç içeliğinde dikkati çeken en önemli husus şudur: Meşrutiyet döneminde iktidar mücadelesiyle ilgili eser veren sanatçılar, sanatı öç almanın zemini olarak görmüşler ve edebî eserleri politik görüşlerinin bir aracı olarak kullanmışlardır.

Social and political issues came forward in Turkish literature after Tanzimat Period. Proclaimed constitutional monarchy (2nd Meşrutiyet) in 1908 is a breaking point in literature and politics intermingling. With the declaration of the 2nd Meşrutiyet, Turkish literature proved to be more political than ever. One of the most important aspects of this period is that: Literary works reflect "power struggles" that occur in the era of 2nd Abdulhamid. 2nd Abdulhamid, in 1876, after being the sultan, suspends the first constitution (kanunuesasi) of the Ottoman Empire. Because of this suspension, a number of young people (Young Ottomans) are disturbed. They perform a number of activities to download Abdulhamid and put the constitution into force again. Later, the activities of this youth known as the Jon Turks, gained considerable dimensions. In the early twentieth century, this activities, under the name of İttihat ve Terakki Cemiyeti, download 2nd Abdulhamid. July 10, 1908, on proclaiming the constitution by Abdülhamid again, freedom becomes dominant in a period in the Ottoman Empire. Artists begin to write political issues could not write earlier. The number of press and publication that earlier editions restricted, would seriously increase. A significant increase occur in the number of novels written after this date. Almost all of them contain the power struggle that occured in the previous period and negative criticisms against the former administration. As a result; The most important thing to be noted in intermingling of the policies and the art is that: In the 2nd Meşrutiyet Period, artists who work on the power struggle, saw art as the basis for the getting revenge and used the literary works as an instrument of politics.