Yasin suresinde bir şehre gönderildikleri bildirilen, üç resulün peygamber olup olmadığı hususunda tefsirlerde ihtilaflı görüşler nakledilmiştir. Müfessirlerin bir grubu elçilerin peygamberliğini savunurken diğer bir grup onların Hz. İsa’nın havarileri olduklarını iddia etmişlerdir. Bu kanaatlerden resulleri havariler sayan görüş, özellikle üçüncü asırdan sonra yaşamış müfessirlerinin çoğunluğu tarafından asıl görüş olarak algılanmıştır. Bu müfessirler tüm yorumlarını resulleri havari saydıkları temel algıya göre şekillendirmişlerdir. Fakat ayetleri havariler üzerinden yorumlamak bazı çelişkileri de beraberinde getirmiştir. Ortaya çıkan bu çelişkilerin giderilebilmesi için, resul kelimesinin anlamının ayetler ve rivayetler ışığında tespiti gerekmektedir. Bu makalede söz konusu görüşler analiz edilmiş, farklı görüşlerin neden olduğu problemlere değinilmiştir. Bu yapılırken öncelikle Kur’an’da konunun nasıl anlatıldığına bakılmıştır. Sahabe ve tabiinin konu hakkındaki görüşlerinden hareketle selefin kıssadaki resul kavramına verdikleri mana anlaşılmaya çalışılmıştır. Bunun yanı sıra, görüş ayrılığının nerede başladığının tespiti de hedeflenmiştir. Ayetlerdeki ifadelerden resul kelimesinin havari manasına işaret edip etmediği değerlendirilmiştir. Bu amaçla resullerle müşrikler arasındaki konuşmalarda tarafların sözleri, benzer ifadelerin başka surelerde ne için kullanıldıkları ve surenin siyakı analiz edilmiştir. Rivayetlerin ve bunlara dayalı yorumların tarihi veriler ve vakıalarla uyuşup uyuşmadığı üzerinde de durulmuştur. Resullerin gönderildikleri şehrin Antakya olduğu düşüncesinden hareketle, bu şehirde faaliyet gösteren havarilerle ayetlerde anlatılan resullerin aynı kişiler olup olamayacakları değerlendirilmiştir. Benzerlikler ve farklılıklara dikkat çekilmiş, bunun için Hıristiyanlık tarihine müracaat edilmiştir.

There are controversial opinions in regard of the three messengers whom sent to a city, whether they were prophets or not. While a group of Mufassirs argues that they were prophets, the others claimed that they were Jesus' disciples. The opinion counts on the messengers as the disciples of Jesus were perceived as the main opinion among the majority of the Mufassirs, especially after the third century. These commentators’ comments were shaped by perceptions of the messengers as the apostles of Jesus. But interpreting the verses as apostles brought some contradictions. In order to resolve these contradictions the meaning of “rasul” needs to be determined in the light of verses and narrations. In this article, the opinions on the topic were analyzed and the problems caused by different opinions were addressed. In order to do that, firstly it is focused on the ways the issue is examined in the Qur'an. The study attempted to determine the understanding of Rasul by the early generations of scholars in the contexts of the Companions (Sahabah) and their predecessors’ views on the subject. Besides this, it is also aimed to determine that where the disagreements begin. Further, it is evaluated from the verses whether the word – Rasul means the apostle or not. Thus, the conversations between prophets and pagans (mushriks) were analyzed with the references made in the contexts of other surahs and Yasin itself. Moreover, it is discussed that whether such narrations and interpretations are aligned with the historical records and facts or not. It is also discussed that the messengers who sent to the city and the apostles whom were residing in the city are the same people or not with the prominent idea of that the messengers were sent to the city of Antakya. In addition, the study drove attention to the similarities and differences with references to the history of Christianity.