Bu çalışmada XIII. yüzyılın son çeyreği ile XIV. yüzyılın ilk evreleri gibi, Anadolu Selçukluları ile Osmanlı Devletinin kesişim anlarına denk gelen zaman aralığında, Anadolu siyasi dolayısıyla da düşünce tarihinin böylesine önemli bir döneminde yaşayan ve Garibnâme adlı Türk-İslam düşüncesi açısından klasik nitelikte bir düşünce eseri kaleme almış olan Âşık Paşa’nın aşk problemi çerçevesinde varlık ve insanı nasıl ele aldığı tartışılacaktır. Bu çalışma, kullanmış olduğu Âşık mahlasından da anlaşılacağı üzere, düşünce sistemini aşk kavramı etrafında kurgulayan ve bu anlamda bir aşk metafiziği geliştirmiş olan Âşık Paşa’nın, aşk olgusunu, insana dair bir iyimserlik felsefesinin inşası çerçevesinde bir imkan olarak değerlendirdiği varsayımını esas alarak oluşturulmuştur.
In this work, in the last quarter of XIII. century and in the first period of XIV. century, in the intersection period of the Ottomans and the Seljuks, how “Âşık Paşa” deal with the existence and the mankind, in the centre of “LOVE concept problematic” will be discussed, so that “Âşık Paşa” wrote the masterpiece “GARİBNÂME” as an important book in the Turkish Islamic Philosophy. This study has been created in the basis of hypothesis as it will be understood the nickname “The Lover-Âşık” forming his thought system according to the concept of LOVE and on the ground of LOVE, creating a LOVE metaphysics, that “ÂŞIK PAŞA” created a “LOVE concept” in the basis of creating optimism philosophy to the human being.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
