Eşkıyalık, genelde silahla veya başka bir şekilde zor kullanmak suretiyle yol kesip baskın yaparak mala, cana tecavüz, kamu düzeni ve güvenliği ihlâl olarak tanımlanmaktadır. Bu makale 16. yüzyılın sonundan 18. Yüzyıl ortalarına kadar Maraş eyâletinde bazı aşiret, cemaat ve taifelerin karıştığı eşkıyalık hareketlerini merkez-taşra yazışmalarındaki yansımaları ile Merkezi hükümetin eşkıyalık faaliyetlerine yaklaşımını mevcut literatürü ile birlikte ele alıp incelemektedir. 16. Yüzyılın son çeyreğinde Osmanlı Devleti kendisi için masraflı olan doğuda Iran (1578-1590) ve batıda Avusturya-Macaristan (1593-1606) ile iki cephede uzun süren savaşlar ile meşgul oldu. Bu süre boyunca Osmanlı hükümeti savaş giderlerini karşılamada çok büyük ve daha önceleri görülmemiş bir mali sıkıntı yaşadı. Bu durum daha başka önemli olaylar ile birleşince merkezi hükümetin maliyesini olumsuz yönde etkiledi. Bu olayların ilki nüfus baskısı ve kırsal alanlardaki yerleşik halkın büyük oranda sergilediği hareketliliğin zirai üretimi, güvenliği ve buna bağlı olarak vergilerin toplanmasını olumsuz yönde etkilemesi oldu. Bu çalışmanın amacı Osmanlı merkezi hükümetince taşrada meydana gelen eşkıyalık faaliyetlerine yönelik takip edilen siyaseti Maraş Eyâleti örneğinde inceleyerek merkezi hükümetin eşkıya ve eşkıyalık faaliyetlerinde bulunanlara yönelik genel yaklaşımlarını örneklemelerle ortaya koyarak incelemeye esas zaman dilimindeki Osmanlı toplumsal ve sosyal hayatı hakkında fikir edinmemize yardımcı olmaktır.

Bandit means an armed thief who is usually a member of a band. Banditry, often by force or otherwise cause a gun raided a trowel cut, rape, defined as a violation of public order and safety. By focusing on the archival sources held in İstanbul. This article intends to examine some tribal, communal and tribal peoples’ banditry activities. Moreover, the politics of the Ottoman Empire against banditry & bandits under the context of central-periphery relations in the Ottoman province of Maras from the late sixteenth to mid- eighteenth centuries will be studied. In the last quarter of the sixteenth century, the Ottoman Empire engaged in long and costly wars on two frontiers, against Safavid Iran in the east (1578-1590), and the Austrian Habsburgs in the west (1593-1606). During this time the Ottoman government faced considerable and unprecedented financial difficulty in meeting the extra expenses of warfare. This coincided with other major developments which adversely affected Ottoman government finances. First, population pressures and large-scale movement among the inhabitants of rural areas disturbed agricultural production, tax collection and local security problems. The aim of this study is to examine the nature of banditry activities that occurred in the province of Maras, c. 1590-1750. The Ottoman central government’s policy and overall approach towards the banditry activities from the point of centre-periphery relations in the Ottoman Empire. Additionally, this study will help us to have some ideas about the Ottoman social and community life during the period studied.