Kırgız edebiyatının öykü vasdisindeki günümüzde yaşayan önemli isimlerinden Aman Saspayev’in yazarlık hayatı Çin’de başlar. İlk eserlerini Kazak ve Uygur Türkçeleriyle yazar. İlk öyküleri Gülkayır (Ebegümeci) adıyla 1966’da yayımlanır. Sarala İt öyküsünün başkahramanı ise köyün bir köpeğidir. Bu öyküdeki şahıs kadrosunu “Sarala it” adlı hikâyesi dışında insanlar da şekillendirir. Sarala İt öyküsünün kahramanı köydeki sessiz Sarala köpektir. Bu köpek köyün köpeklerinden de çekinir. “Canlılar arasında buna benzer hayata karşı mücadelesiz, kendine karşı kayıtsız varlık nadir rastlanır.” (Saspayev 1991: s.335.). A.Saspayev’in Sovyet Dönemi yıllarında yazdığı öykülerinde başkahramanlar çoğunluk, kadınlar, erkekler ve çocuklardan oluşur. Bu kahramanlar dönemin Sovyet sosyo – politiğini çözümleme endişesi taşımaz. Kahramanlar ideolojik birer figür olmaktan daha çok evrensel insani yaşanmışlıkları anlatabilmek için seçilmiştir. Yazar kahramanları fikri tartışmalar içine çekmez. Ancak yer yer dönemin atmosferini de okuruna hissettirecek betimlemelerden de uzak kalmaz. Bu dönemde yazdığı öykülerde dikkat çekici bir şekilde öykünün başkahramanları genelde erkeklerdir. Örneğin, Tatım Tuz’da Kelginbay, Dost ve Araba’da Şaken, Sır’da iki genç, Hırsız’da Bököbay, Akraba’da Ermek, Köylü Şairin Bir Günü’nde şair, Beraber Yaşamaya Devam Edermiş, Kızıraleyhisselam’da İmaken vs. Aman Saspayev öykülerinde toplumdaki olumsuz kişilere yer vermez. Hırsız, katiller, dolandırıcılar vb. gibi kahramanlar yerine günlük hayatın sıradan insanlarına yer verilir. Kahramanlarının sadece kişilik taraflarını ve bu kişiliğindeki olumlu ve olumsuz taraflarını yazar. Öykülerinde hırsız, katil gibi karakterleri yok sayılır. Aman Saspayev’in öykülerinde kadınlar genelde olumlu olarak anlatılır. Öyküde kahramanın sosyal statüsüne vurgu yapılmaz, ancak kahramanların büyük çoğunluğu şehirde değil, köyde kolhozlarda çalışanlardan seçilmiştir. Durum öykücülüğü çizgisinde görülmesine karşın yer yer olay öykücülüğüne de yöneldiği dikkati çeker. Olay anlatımlarında amacı, olay vermek ve düşündürmekten daha çok, olay içindeki durumu ortaya çıkarabilmek içindir. Bu edebi anlayış ve yaklaşımı dolayısıyla Kırgız öykücülüğünde takipçilerinin olacağına inanıyoruz.

The authorship of Aman Saspayev, who is one of the important figures living in the story valley of Kyrgyz literature, starts in China. He wrote his first works in Kazakh and Uyghur Turkish. His first stories were published as Gülkayır (Ebegümeci) in 1966. The protagonist of Sarala İt is the dog of the village. In addition to the story, people also shape the characters in the story titled as “Sarala İt”. The protagonist of the Sarala İt story is the silent dog Sarala in the village. This dog abstains from the other dogs of the village. “Such a creature which does not struggle in life and which is indifferent to itself is rarely present.” (Saspayev 1991: s.335.). The protagonists of the stories which A.Saspayev wrote during the period of Soviet Union often consisted of women, men and children. Those characters were not concerned about analysing Soviet socio-politics of the period. The characters were chosen in order to explain the universal humane experiences rather than being ideological figures. The author does not involve the characters in intellectual arguments. However, he sometimes makes descriptions which enable the readers feel the atmosphere of the period. It is noticeable that the protagonists of the story were usually men in his stories written in that period. For example, Kelginbay in Tatım Tuz, Şaken in Dost ve Araba, two young people in Sır, Bököbay in Hırsız, Ermek in Akraba, the author in Köylü Şairin Bir Günü, Beraber Yaşamaya Devam Edermiş, İmaken in Kızıraleyhisselam etc. Aman Saspayev does not give place to negative people in the society in his stories. He involves ordinary people of the daily life instead of thieves, murderers, cheaters etc. He writes about the personality aspects of the characters and about the positive and negative sides of that personality. Characters such as thieves, murderers are rarely found in his stories. Women are usually explained as positive figures in Aman Saspayev’s stories. The social status of the character is not emphasized in the story; however, most of the characters are chosen among the people who work at kolkhozi in villages rather than those working in cities. Although he writes in line with the story of situation, it is noticeable that he sometimes writes stories of event. His purpose in explaining events is not to give the event and make people think about it; rather, he tries to put forward the situation within the event. We believe that he will be followed in story writing in Kyrgyz literature due to his literary understanding and approach.