19. yüzyıla kadar, padişaha karşı ülke yönetiminden, tebaanın güvenliğinden, dış politikadan ve savaşlardan sorumlu olan sadrazam, II. Mahmut’un merkeziyetçi reformları neticesinde yetkileri azalmaya başlamıştır. II. Mahmut, sadrazama bütün vekillerin başı olmak üzere başvekil sanını vererek, yetkilerini nezaretler arasında dağıtmıştır. Avrupa’ya ayak uydurma sürecinde sadrazamlık hızla kurumlaşırken asıl işlevi de siyaseti belirlemek ve uygulamak olmuştur. Lakin II. Mahmut’un ölümünden sonra Sultan Abdülmecit, Koca Hüsrev Paşa’yı sadrazam tayiniyle başvekil unvanı kaldırılarak tekrar sadrazam tabiri kullanılmaya başlanmıştır. Bu makalede, 19. yüzyılın ilk yarısında sadrazamlık kurumundaki değişimler ele alınmıştır.
The Grand Vizier, who had been responsible to the Sultan for the administration of the country, the security of the subjects, foreign policy and wars up to the 19th century, began to lose prominence as a result of the centrist reforms initiated by Mahmut II. The Sultan appointed the Grand Vizier’s as the Prime Minister and distributed his powers among ministries. The Grand Viziership was rapidly institutionalized in the process of adapting to Europe and its main function became determining the politics. However, Sultan Abdulmecit abolished the practice of prime ministry and appointed Koca Hüsrev Pasha as the Grand Vizier after the death of Mahmut II. In this article, the changes in the institution of Grand Viziership in the first half of the 19th century were investigated.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
