Bu makalede Türkçedeki adılların tümce içerisinde kurduğu bağımlılıklar Chomsky (1980, 1982, 1986) tarafından ortaya atılan ve Üretici dilbilgisi çerçevesinde geliştirilen Bağlama kuramı ışığında tartışılmaktadır. Makalede Bağlama kuramı koşullarının Türkçenin kimi yapılarını açıklayamayacağı iki neden etrafında savunulmaktadır: (i) Türkçede Bağlama kuramının öngördüğü kişi adılı-dönüşlü adıl ayrımı yerine üçlü bir ayrım göze çarpmaktadır. (ii) Türkçede dönüşlü adılın işleneceği bir en küçük alan oluşturmak olanaksızdır. Makale bu anlamda sadece bağlı değişken okumasına sahip olan kendi ve sadece gösterici okumaya sahip olan kişi adılları arasında bir ayrım önermekte, kendisi adılının özel bir dağılıma sahip olup bu iki okumayı birleştirdiğini ve tümce içerisindeki bir işleyici tarafından işlendiğini savunmaktadır.
This article discusses the distributional properties of the pronominal expressions in Turkish in light of the Binding theory proposed by Chomsky (1980, 1982, 1986) and developed in various dimensions throughout the Generative enterprise. The following questions are raised: (i) How are the anaphoric relations reflected in syntax? (ii) How does anaphora appear in Turkish? (iii) Can Binding theory explain the Turkish facts? I propose that the Binding theory Conditions A and B seem to be inadequate in explaining the anaphoric system of Turkish given that (i) Turkish seems to have a three-partite system instead of pronoun-anaphor complementarity, and (ii) the idea that Turkish has a specifiable minimal domain where the binding operation applies is problematic in a number of respects. I propose that Turkish distinguishes between forms which have only variable interpretation kendi and forms which have only deictic interpretation (personal pronouns). kendisi is a special form which combines these interpretations and licensed in accordance with the presence/absence of an A’- operator.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
