Türk Şiirinde Zaman Algısına Dönük Bir Okuma Denemesi

Author:

Number of pages:
1913-1926
Language:
Year-Number:
2009-Volume 4 Issue 8

Zaman, sürekli bir akışın bölümlenerek varoluşsal alanların sınırlanması sürecidir. Varlığın sınırlarını belirleyen bu süreç, yaşamda hem fiziksel hem de tinsel anlamda etkin rol üstlenir. İnsan, zamanın her iki rolünü de yaşamsal algıları ile yenileme yetisine sahip tek varlıktır. Edebiyat da insanın yenileme yetisinin ürünüdür. Bu bağlamda edebiyat-zaman ilişkisi insana ait varlık alanlarının kurgusal dünyadaki yansımaları ile şekillenir. Edebi metinde zaman, fiziksel boyutundan ziyade tinsel görüngüsüyle dikkat çeker. Bu incelemede Ahmet Hamdi Tanpınar, Necip Fazıl Kısakürek ve Cahit Sıtkı Tarancı şiirleri merkezli zaman-insan bağıntısı tahlil edildi. Söz konusu sanatkârlar, zamanın fiziksel ve tinsel boyutunu edebî metinde özgün bir formda bütünlemeyi başarırlar. Onların şiirlerindeki zaman görüngüleri, edebiyat-zaman ilişkisinin boyutlarını belirleyici niteliktedir.

Keywords


Time is a process of limiting existential spaces by

Keywords

Article Statistics

Number of reads 618
Number of downloads 331

Share

Journal of Turkish Studies
E-Mail Subscription

By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.