Son on yıl içinde Türkiye’de ilk öğretimin kalitesini artırmak için çeşitli girişimlerde bulunulmuştur. Farklı yeni politikalar hayata geçirilmiştir. Bununla birlikte bu makalede eğitimin kalitesini olumsuz yönde etkileyen yapısal eksikliklerden kaynaklanan problemler kadar planlama eksikliklerini ortaya koyacağım. Bu problemi iki örnekle açıklayacağım: Birininci olarak; zorunlu eğitimin 1997’de 5 yıldan 8 yıla geçilmesi bazı problemleri ortaya çıkardı. Fazladan üç yıl için yeterli planlama ve yeni binalar yoktu. Sınıflardaki öğrenci sayısı artarken öğretmen başına düşen öğrenci sayısı fazlalaştı. Bu doğal olarak eğitimde kalitenin düşmesine sebep oldu. İkinci olarak; problem kırsal kesimde yaşandı. Öncelikle öğrencilerin az olduğu köylerde okulların düzenle bir şekilde işletilmesi zorlaştı. Böylece devlet bazı okulları kapatmayı ve merkezi yerlere öğrencileri taşımayı kararlaştırdı. Oluşturulan bu merkezi okullara öğrencilerin taşınması imkanı sağlandı. Bununla birlikte bu yeni sistem de bazı problemlere neden oldu. Bu merkezler ulaşım özellikle kış şartlarında çok zordu. Öğrenci aileler çocuklarının güvenliği ve zor durumlarıyla ilgili çok endişelendiler ve gönderip göndermemekte tereddüt etkiler. Sonuç olarak; yetersiz planlama ve yapısal eksiklikler eğitimi olumsuz yönde etkilemektedir. Bu durumlar öğrencilerin daha iyi gelecek endişesi taşımaktadır.

In the last decade there have been several attempts in Turkey to improve the quality of the primary education. Various new policies have been introduced and put into practice. However, as I will discuss in my paper, due to lack of planning as well as insufficient infrastructure there arise some significant problems which influence the quality of the education negatively. I will examine two such problems: First of all, extension of the compulsory education from 5 years to 8 years in 1997 has led to some difficulties. Since initially there was not sufficient planning and new buildings, existing school buildings have not been adequate for this extra 3 years of education. The classrooms became overcrowded and the number of students per teacher has increased. This naturally led to a sharp decrease in the quality of the education. A second problem is encountered in the countryside. Previously some small villages had a low number of students and therefore it was not feasible to run schools there. Thus, the state decided to close down some of them and assign some schools in more central regions. Students from these small villages have been provided transportation. However, this new system too has led to some problems. In some cases, as the new schools were too far away, the students had to struggle to reach their schools and faced great problems especially in harsh winter conditions. Inevitably, parents often worried about their children’s safety and well-being and sometimes became reluctant to send them to the school. In brief, insufficient planning and lack of infrastructure brings about adverse consequences for the education. These issues should be addressed for a better future of the children.