Türkiye Türkçesi üzerine yazılan dil bilgisi kitaplarında “dudak uyumu” ve “ünsüz uyumu” üzerine verilen bilgiler, Eski Anadolu Türkçesinde bu uyumların ya hiç görülmediği ya da eskiden var olan uyumların bu dönemde bozulduğu yönünde olup Osmanlı Türkçesinin son dönemlerinde dudak uyumunun ve ünsüz uyumunun ortaya çıktığı şeklindedir. Oysa, son yıllarda yapılan araştırmalar bu genel kabulün aksine örneklerin de sıkça bulunduğunu göstermektedir. Biz, bu makalede, aslında Eski Anadolu Türkçesi içinde de bu uyumların izlerinin var olduğunu, gerek Türkler tarafından yazılmış metinlerden gerek batılılar tarafından yazılmış transkripsiyon metinlerinden hareketle ortaya koymaya çalıştık. Bu ve benzeri ses bilgisi konuları üzerinde yapılan araştırmaların artmasının tarihî dil bilgisi çalışmalarına da fayda sağlayacağı açıktır.
Once the information given on consonant and labial harmony in Turkish grammar text books written on Turkey Turkish is examined, it is believed that this harmony which existed in the past has never been observed or deformed but this harmony appeared during last period of Ottoman Turkish. The researches conducted lately have shown that true examples of harmony of consonant and labial existed during last period of Ottoman Turkish. In this article, it has been argued that tracks of this harmony existed in Old Anatolian Turkish and in the texts written by Turks. It is strongly believed that growing number of researches on phonetics and such kind of subjects would contribute studies on Turkish grammar.
By subscribing to E-Newsletter, you can get the latest news to your e-mail.
