Bu araştırma, sağlık sektöründe görev yapan kadın sağlık çalışanlarının duygusal emek deneyimlerini derinlemesine incelemeyi amaçlamaktadır. Çalışma, kadınların profesyonel yaşamlarında sergiledikleri duygusal emeğin toplumsal cinsiyet rolleri tarafından nasıl şekillendirildiğini, bu emeğin yalnızca görünmeyen bir yük olarak mı değerlendirildiğini yoksa aynı zamanda “duygusal sermaye” birikiminin bir aracı olarak da işlev görüp görmediğini sorgulamaktadır. Bu çerçevede araştırma, kadın sağlık çalışanlarının iş ortamında yaşadıkları duygusal düzenleme süreçlerini, bu süreçlerin kurumsal yapılar ve toplumsal beklentilerle nasıl etkileştiğini ve bireysel ile mesleki kimliklerine hangi yansımaları ürettiğini anlamaya yöneliktir. Nitel araştırma yöntemi benimsenerek, amaçlı örnekleme tekniği ile seçilen 13 kadın sağlık çalışanı ile yarı yapılandırılmış mülakatlar yapılmıştır. Katılımcıların duygusal emek stratejileri (yüzeysel oyunculuk, derin oyunculuk ve gerçek duyguları sergileme), kurumların beklentileri ve toplumsal cinsiyet temelli normlarla baş etme biçimleri çok katmanlı bir analize tabi tutulmuştur. Betimsel analiz ve içerik analizi teknikleri kullanılarak elde edilen veriler, kadın sağlık profesyonellerinin duygusal emek deneyimlerinin ardında yatan anlam örüntülerini açığa çıkarmıştır. Araştırma bulguları, duygusal emeğin kadın sağlık çalışanları açısından büyük ölçüde görünmeyen, değersizleştirilen ve çoğu zaman ağır bir yük haline geldiğini ortaya koymaktadır. Toplumsal cinsiyet temelli beklentiler ve kurumsal yapılar tarafından sürekli yeniden üretilen bu yük, çalışanların tükenmişlik, merhamet yorgunluğu ve duygusal uyumsuzluk yaşama riskini artırmaktadır. Bu nedenle çalışma, duygusal emeğin kadın sağlık çalışanlarının mesleki yaşamlarında yarattığı duygusal maliyetleri görünür kılmayı ve bu emeğin yapısal eşitsizliklerle nasıl kesiştiğini tartışmaya açmayı hedeflemektedir.

This research aims to examine the emotional labor experiences of women working in the healthcare sector, with a particular focus on the intersection of gender roles, professional responsibilities, and institutional dynamics. Building on the theoretical framework of emotional labor, the study investigates how women healthcare professionals manage, regulate, and negotiate their feelings in daily practice. The central question revolves around whether emotional labor functions solely as an invisible burden that leads to stress and exhaustion, or whether it can also be reframed as a form of “emotional capital” that generates value both for individuals and institutions. Adopting a qualitative research design, semi-structured interviews were conducted with 13 female healthcare workers recruited through purposive sampling. The participants represented diverse positions within the healthcare system, allowing for a nuanced exploration of how gendered expectations influence professional interactions, caregiving practices, and workplace hierarchies. Their narratives shed light on the strategies they employ—such as surface acting, deep acting, and authentic expression—to cope with institutional demands, societal norms, and patient-related challenges. The data were analyzed through descriptive and content analysis, enabling a multi-layered interpretation of the emotional, social, and organizational dimensions of women’s experiences. The findings indicate that emotional labor is not only an invisible, gendered burden but also a potential source of capital when recognized and supported at the organizational level. This study underscores the need to make the emotional aspects of women’s work more visible, challenges the taken-for-granted gender roles within healthcare, and contributes to rethinking emotional labor as both an individual effort and an institutional resource.