Bu makale, Nevşehir’in Hacıbektaş İlçesi’ndeki Suluca Karahöyük yerleşiminin Erken Tunç Çağı tabakalarında açığa çıkarılan boyalı seramik gruplarına ve yayılımına odaklanmaktadır. Höyük, Erken Tunç Çağı’ndan Bizans Dönemine kadar kesintisiz bir tabakalanma gösteren Orta Anadolu’daki büyük merkezlerden birisidir. Kazısı 1967-1979 ve 1991 yılları gibi uzun süre gerçekleştirilmiş olsa da, sonuçları hakkında bilgilerimiz oldukça azdır. Kısıtlı bilgilerden birisi, yerleşimin geniş bir alanda çok tabakalı evrelerle tespit edilmiş olan ve Erken Tunç Çağı buluntuları arasında yer alan boyalı seramiklerdir. Bunlardan Çıraderesi Boyalısı, Konya-Aksaray Boyalıları ile Intermediate ve Alişar III Seramiği, Suluca Karahöyük’te bulunan Erken Tunç Çağı boyalılarıdır. Güncel kazı ve araştırmalar, bu boyalı seramiklerin Orta Anadolu’nun Yukarı Kızılırmak Kesimi’nde yoğun bir yayılıma sahip olduğunu ve yerel kültürün bölgesel bir temsilcisi olduğunu göstermiştir. Öte yandan tarihlendirilmesi ve bezeme özelliklerinin dikkate alarak gruplandırılmasından kaynaklanan tartışmalar ve terminolojisi, boyalı grupların tanımlanmasında ve yayılımında sınırların çizilmesini zorlaştırmaktadır. Bu makale, Suluca Karahöyük tabakalanması üzerinden boyalı seramiklerin, gelişimi ve kronolojisini tartışarak çağdaş kültürler arasındaki özgün yerinin anlaşılmasına öneriler getirmektedir. Yöntem olarak Suluca Karahöyük kazılarında açığa çıkmış boyalı seramikler tasnif edilmiş, özelliklerine göre gruplandırılmış ve bezemelerine göre çağdaş kontekslerle karşılaştırma yoluna gidilmiştir. Bütün bunlar, Suluca Karahöyük’ün Orta Anadolu’da özgün yönleriyle öne çıkan bir yerleşim ve Erken Tunç Çağı’nda dönem paydaşlarını bünyesinde temsil eden stratejik bir konuma sahip olduğunu gösterdi.   

This article focuses on the painted pottery groups and their distribution uncovered in the Early Bronze Age layers of the Suluca Karahöyük settlement in the Hacıbektaş District of Nevşehir. The mound is one of the major centers in Central Anatolia that exhibits uninterrupted stratification from the Early Bronze Age to the Byzantine Period. Although excavations were conducted over a long period, between 1967–1979 and in 1991, our knowledge of the results remains quite limited. One of the few known facts is the discovery of painted ceramics among the Early Bronze Age finds, identified in multi-layered phases spread over a wide area. Among these are the Çıraderesi Painted Ware, Konya-Aksaray Painted Wares, as well as Intermediate and Alışar III Ware—all examples of Early Bronze Age painted ceramics found at Suluca Karahöyük. Recent excavations and research have shown that these painted ceramics were widespread in the Upper Kızılırmak Region of Central Anatolia and represent a regional expression of the local culture. However, issues related to dating, decorative features, and the resulting classification debates and terminology complicate the task of defining the painted groups and delineating their distribution boundaries. This article proposes insights into the unique characteristics of Suluca Karahöyük’s painted ceramics among contemporary cultures by discussing their development and chronology based on the site’s stratigraphy. As a method, the painted ceramics unearthed in the Suluca Karahöyük excavations were classified, grouped according to their characteristics, and compared with contemporary contexts based on their decorations. All these findings demonstrate that Suluca Karahöyük is a prominent settlement in Central Anatolia with distinct local features and occupies a strategic position that reflects the dynamics of Early Bronze Age communities.