araç olarak öne çıkmaktadır. Fiziksel varlıkların yüksek doğruluklu dijital kopyalarını oluşturarak tarihi yapılar, arkeolojik alanlar ve sanat eserleri üzerinde detaylı analizler yapılmasına olanak tanımaktadır. Bu teknoloji sayesinde, lazer tarama, fotogrametri, jeofizik görüntüleme ve insansız hava araçları (İHA) gibi yöntemlerle elde edilen veriler, 3B modelleme ve yapay zeka destekli analizlerle işlenerek zaman içindeki değişimler takip edilebilmekte ve restorasyon süreçleri daha bilinçli bir şekilde planlanmaktadır. Dijital ikizler, dokümantasyon, koruma ve restorasyon çalışmalarında önemli bir rol oynarken, doğal afetler veya çevresel faktörlerin tarihi yapılar üzerindeki etkilerini simüle ederek proaktif koruma stratejileri geliştirilmesine de katkı sağlamaktadır. Ayrıca, sanal ve artırılmış gerçeklik uygulamalarıyla kültürel mirasın daha geniş kitlelere ulaştırılması ve farkındalığın artırılması hedeflenmektedir.

Dijital ikiz teknolojisinin sağladığı başlıca avantajlar arasında, yapıların gerçek zamanlı izlenmesi, hasar tespiti ve yapı malzemelerinin yıpranma analizlerinin yapılması yer almaktadır. Bu süreçler, fiziksel restorasyon öncesinde dijital ortamda simüle edilerek hem zaman hem de maliyet açısından verimli çözümler sunmaktadır. Aynı zamanda, dijital ikiz modelleri, araştırmacılar, koruma uzmanları ve yöneticiler arasında bilgi paylaşımını kolaylaştırarak disiplinler arası iş birliklerini teşvik etmektedir. Ancak, büyük veri yönetimi, teknik uzmanlık gereksinimi ve finansal sürdürülebilirlik gibi bazı zorluklarla karşılaşılmaktadır. Yüksek çözünürlüklü dijital modellerin depolanması ve işlenmesi büyük miktarda veri gerektirdiğinden, etkin bir veri yönetim altyapısının oluşturulması büyük önem taşımaktadır. Ayrıca, dijital ikiz teknolojisini etkin bir şekilde kullanabilmek için disiplinler arası teknik bilgiye sahip uzmanların yetiştirilmesi gerekmektedir.

Gelecekte, yapay zeka ve makine öğrenimi entegrasyonu ile dijital ikizlerin daha verimli hale getirilmesi, bulut tabanlı veri yönetim sistemlerinin yaygınlaştırılması ve kültürel miras uzmanlarına yönelik eğitim programlarının artırılması kritik öneme sahiptir. Ayrıca, mühendislik, arkeoloji, sanat tarihi ve bilgisayar bilimi gibi farklı disiplinler arasında daha güçlü iş birlikleri kurularak bu teknolojinin kültürel miras alanındaki etkinliği artırılabilir. Sonuç olarak, dijital ikizler, kültürel mirasın korunması ve yönetilmesi için yenilikçi bir yaklaşım sunmakta olup, gelişen teknolojilerle birlikte tarihi yapıların daha güvenli ve sürdürülebilir bir şekilde geleceğe aktarılmasına katkıda bulunmaktadır. Ancak, bu teknolojinin yaygın ve etkili kullanımı için teknik altyapının güçlendirilmesi, veri yönetimi sistemlerinin geliştirilmesi ve uzman eğitiminin artırılması gerekmektedir. Bu bildiride, dijital ikizlerin kültürel miras alanındaki potansiyeli, mevcut zorluklar ve gelecekteki fırsatlar detaylı bir şekilde ele alınarak, alana katkı sağlayabilecek yeni stratejiler önerilmektedir.

Digital twin technology represents a groundbreaking approach in the preservation, management, and sustainable conservation of cultural heritage. By generating high-fidelity digital replicas of physical assets, this technology facilitates detailed analyses of historical structures, archaeological sites, and works of art. Data acquired through techniques such as laser scanning, photogrammetry, geophysical imaging, and unmanned aerial vehicles (UAVs) are processed using three-dimensional (3D) modeling and artificial intelligence (AI)-assisted analysis. This enables the monitoring of structural changes over time and allows for the systematic planning of restoration processes. Digital twins play a crucial role in documentation, conservation, and restoration efforts, while also enabling the simulation of environmental and natural disaster impacts on heritage structures, thereby supporting the development of proactive preservation strategies. Furthermore, the integration of virtual and augmented reality technologies enhances public engagement and awareness by providing immersive cultural heritage experiences.

The primary advantages of digital twin technology include real-time structural monitoring, damage assessment, and the evaluation of material deterioration. These processes can be digitally simulated prior to physical interventions, optimizing both cost and time efficiency. Moreover, digital twin models facilitate interdisciplinary collaboration by enabling seamless data sharing among researchers, conservation specialists, and heritage managers. However, several challenges must be addressed, including the management of large-scale datasets, the requirement for specialized technical expertise, and financial sustainability. The storage and processing of high-resolution digital models necessitate robust data management infrastructures. Additionally, the effective application of digital twin technology depends on the availability of professionals with interdisciplinary expertise in engineering, heritage science, and computational methodologies.

Future advancements in this domain will likely be driven by the integration of artificial intelligence and machine learning for enhanced analytical capabilities, the expansion of cloud-based data management systems, and the development of specialized training programs for cultural heritage professionals. Strengthening collaborations among disciplines such as engineering, archaeology, art history, and computer science will further enhance the efficacy of digital twin applications in cultural heritage preservation. In conclusion, digital twins offer a transformative approach to the conservation and management of cultural heritage, ensuring the sustainable transmission of historical structures to future generations. However, to maximize their potential, significant efforts are required to enhance technical infrastructure, improve data governance strategies, and foster capacity-building initiatives. This study critically examines the role of digital twins in cultural heritage preservation, highlighting existing challenges and exploring future opportunities while proposing strategic frameworks for their effective implementation.