Fikir üretimini ve tasarımcı ile ortaya çıkan formlar arasındaki yansıtıcı diyaloğu destekleyen eskiz, tasarım sürecinin önemli bir parçası olmaya devam etmektedir. Dijital teknolojilerin mimarlık eğitimine ve profesyonel pratiğe daha derinlemesine dahil olmasıyla eskizin doğası da dönüşmeye başlamıştır. Dijital eskiz araçları taşınabilirlik, düzenleme kolaylığı ve görsel netlik gibi avantajlar sunarken, genellikle tek bir çizim tuvaliyle sınırlı statik bir arayüz ile geleneksel eskiz süreçlerini taklit etmektedir. Bu statik yapı, işlevsel olmasına rağmen, tasarımın ilk aşamalarında yinelemeli keşfi sınırlayabilir ve yaratıcı düşünceyi kısıtlayabilir. Bu çalışma, Animasyon Tabanlı Dijital Eskiz'in (ADS), erken tasarım evresinin dinamik ve yinelemeli doğasına daha yakın bir alternatif olabilme potansiyelini araştırmaktadır. Veri toplama yöntemi olarak on mimarlık lisans öğrencisi ile birlikte yürütülen deneysel bir atölye çalışması kurgulanmıştır. Tüm katılımcılar, Statik Dijital Eskiz (SDS) uygulaması ve Animasyon Tabanlı Dijital Eskiz (ADS) uygulaması kullanılan iki ayrı tasarım oturumuna katıldı. Toplam 346 eskiz, Rutin Çizim (RD), Rutin Olmayan Tasarım Kararı (NRDD) ve Tasarım Probleminin Yeniden Çerçevelenmesi (RDP) kategorilerini kapsayan bir kodlama şeması aracılığıyla içerik analizi yöntemiyle değerlendirilmiştir. Bulgular, ADS uygulamalarının daha fazla sayıda eskiz yapılmasını sağlamakla birlikte yaratıcı tasarım faaliyetlerini de önemli ölçüde desteklediğini göstermektedir. Zaman çizelgesi özelliği yardımıyla daha önce oluşturulan eskizlerin kolayca gözden geçirilebilmesinin bilişsel akışkanlığı ve yinelemeli düşünmeyi olumlu etkilediği gözlemlenmiştir. Bu sonuçlar, ADS yaklaşımının mimari tasarım eğitimine dahil edilmesinin öğrencilerin yaratıcı katılımını artırabileceğini ve dijital eskiz ortamlarının temsil olanaklarını genişletebileceğini göstermektedir.

Sketching remains essential to the design process by supporting idea generation and reflective dialogue between the designer and emerging forms. The nature of sketching has begun to transform as digital technologies have become more deeply involved in architectural education and professional practice. While digital sketching tools offer advantages such as portability, editing flexibility, and visual precision, they often replicate traditional sketching through static interfaces—typically confined to a single drawing canvas. This static structure, although functional, may limit iterative exploration and constrain creative thinking in the early stages of design. This study explores the potential of Animation-Based Digital Sketching (ADS) as an alternative approach that more closely aligns with the dynamic and iterative nature of the early design stage. An experimental workshop involving ten undergraduate architecture students was conducted as a data collection method. All participants took part in two separate design sessions using Static Digital Sketching (SDS) and Animation-Based Digital Sketching (ADS). A total of 346 sketches were analyzed using content analysis guided by a structured coding scheme encompassing Routine Drawing (RD), Non-Routine Design Decision (NRDD), and Reframing Design Problem (RDP). The findings demonstrate that ADS applications not only led to a greater quantity of sketches but also significantly supported creative design activity. It was observed that the ability to easily review previously generated sketches through the timeline feature facilitated cognitive fluidity and iterative thinking. These results suggest that integrating the ADS approach into architectural design education can enhance students’ creative engagement and expand the representational affordances of digital sketching environments.