Pantolon, en temel tanımıyla bedenin alt kısmına giyilen ve paçalı yapısıyla tanımlanan bir giysi olarak kabul edilmektedir. Ancak bu giysi, tarihsel süreç içerisinde yalnızca işlevsel bir nesne olmanın ötesine geçerek toplumsal cinsiyet dinamiklerinin simgesel bir unsuru hâline gelmiştir. Özellikle Batı toplumlarında pantolon, uzun bir dönem boyunca erkeklere özgü bir giysi olarak kodlanmış; erkek egemenliğinin bir göstergesi olarak konumlandırılmıştır. Bu bağlamda, kadınların pantolon giymesi çeşitli dönemlerde yasaklanmış ve toplumsal normlarca sakıncalı bulunmuştur. Oysa Antik Çağ’dan itibaren, özellikle Doğu ve Orta Asya kültürlerinde pantolonun hem kadınlar hem de erkekler tarafından cinsiyet farkı gözetilmeksizin kullanıldığı görülmektedir. Buna karşın, Avrupa ve Amerika’da pantolon kullanımı toplumsal cinsiyet temelinde ayrışmış; kadınların bu giysiyi benimsemesi uzun yıllar boyunca engellenmiştir. Avrupa’da erkeklerin pantolon giymeye başlaması, kültürel uyarlamalarla birlikte Orta Çağ’da gerçekleşmiş; pantolonun günümüzdeki biçimine yakın formlarının ise II. Rokoko döneminde kabul görmeye başladığı gözlemlenmiştir. 19. yüzyılda kadınların pantolon giymesine ilişkin çeşitli girişimler olsa da, bu giysinin kadınlar tarafından gündelik yaşamda yaygın olarak kullanılabilmesi ancak 20. yüzyılda mümkün olmuştur. Bu çalışmanın temel amacı, giyim tarihi bağlamında pantolonun kadın giysisi olarak kabul edilme sürecini incelemek ve bu sürecin toplumsal cinsiyet eşitliği açısından taşıdığı anlamı değerlendirmektir. Derleme niteliğinde olan bu araştırma, tarihsel yöntemle yürütülmüştür. Araştırma sonucunda ulaşılan önemli bulgulardan biri, bazı kültürlerde pantolonun binlerce yıldır kadın giyiminin bir parçası olarak varlık gösterdiği, ancak Avrupa ve Amerika’da bu kabullenişin ancak 20. yüzyılda gerçekleşebildiğidir.

Trousers, in their most basic definition, are garments worn on the lower part of the body, characterized by their bifurcated (legged) structure. However, throughout history, trousers have transcended their merely functional purpose to become symbolic elements within the dynamics of gender in society. Particularly in Western societies, trousers have long been encoded as masculine attire and positioned as indicators of male dominance. In this context, there have been periods during which it was deemed inappropriate or even prohibited for women to wear trousers, as such practices conflicted with prevailing social norms and belief systems. By contrast, historical evidence indicates that in ancient times, especially within Eastern and Central Asian cultures, trousers were worn by both men and women without strict gender distinctions. In Western societies, however, the use of trousers has historically been subject to gender-based differentiation, and the adoption of this garment by women was resisted for many years. The use of trousers by men in Europe began during the Middle Ages as a result of cultural adaptation, while trouser forms resembling those of the present day began to gain social acceptance during the Second Rococo period. Although there were attempts in the 19th century to introduce trousers into women’s wardrobes, their widespread use as everyday attire by women did not become feasible until the 20th century. The main aim of this study is to examine the historical process through which trousers came to be accepted as women's clothing and to evaluate their role in the context of gender equality. This research is a literature-based study employing historical methodology. One of the key findings of the study is that while trousers have been part of women’s clothing for thousands of years in certain cultures, they were not widely accepted as such in European and American societies until the 20th century.