Mısır, Suriye, Akdeniz, Arap Yarımadası ve Anadolu’nun güney ve güneydoğu kesimlerinde iki buçuk asırdan fazla bir süre hâkimiyet kuran Memlûk Türk Devleti, klasik hanedan anlayışı yerine güçlü olan emirlerin iktidarı ele geçirdiği bir yönetim sistemi benimsemiştir. Bu yönetim anlayışı dinamik bir idare anlayışı ortaya çıkarsa da emirler arasında sık nüfuz mücadelelerinin yaşandığı istikrarsız bir siyasi süreci de doğurmuştur. Hanedan anlayışına inanmayan Memlûklü sultanları, zamanla Mısır ve Suriye bölgelerinin yönetim geleneklerinden etkilenerek veliaht ilân etme geleneğini ihdas etmişlerdir. Bu uygulama bir formaliteden öteye geçememiş ve devlet, nüfûzlu emirlerin kontrolünde kalmıştır. Bazı Memlûklü sultanları merkezi otoriteyi tesis etmeyi başarsa da onların vefatının ardından etkin devlet adamları yönetim üzerindeki tahakkümlerine devam etmişlerdir. Memlûklü Sultanı Melikü’l-müeyyed Şeyh Mahmûdî, Sultan Berkûk’un ölümünden sonra Memlûklü ülkesinde ortaya çıkan dâhili ve harici sorunları çözmeyi başarıp merkezi otoriteyi sağlayabilmiştir. Siyasi ve ekonomik istikrarı yeniden tesis eden Şeyh Mahmûdî’nin ölümünden sonra vasiyeti üzerine yerine geçirilen henüz iki yaşını doldurmamış oğlu Ahmed döneminde, Emir Tatar önderliğindeki devlet adamları, yönetime tahakküm ederek bir vesayet dönemini başlatmışlardır. Çocuk sultan Ahmed’in yaklaşık sekiz ay süren iktidarı, Emir Tatar’ın Vesayeti dönemi olarak adlandırılabilir. Emir Tatar kontrolünde geçen Memlûklü Tarihi’nin bu dönemini ve Sultan Ahmed’in hayatını doğrudan konu edinen herhangi bir çalışma bulunmamaktadır. Bu çalışma, Memlûklü dönemi kaynakları ışığında Sultan Ahmed Dönemi Memlûklü Tarihi’nin siyasi, idari, askeri ve sosyal gelişmelerini ayrıntılı olarak değerlendirmeyi ve Sultan Ahmed biyografisi üzerinden bir dönem çalışması ortaya koymayı amaçlamaktadır

The Mamluk Turkish State, which ruled over Egypt, Syria, the Mediterranean, the Arabian Peninsula and the southern and southeastern parts of Anatolia for more than two and a half centuries, adopted a system of government in which powerful amirs seized power instead of the classical dynasty concept. Although this understanding of management resulted in a dynamic understanding of administration, it also gave birth to an unstable political process in which frequent struggles for influence took place between amirs. The Mamluk sultans, who did not believe in the concept of dynasty, were influenced by the administrative traditions of the Egyptian and Syrian regions and over time they established the tradition of declaring a crown prince. This practice could not go beyond a formality and the state remained under the control of influential orders. Although some Mamluk sultans managed to establish central authority, effective statesmen continued their domination over the administration after their death. Mamluk Sultan al-Malik al-Muayyad Sheikh Mahmudi was able to solve the internal and external problems that arose in the Mamluk country after the death of Sultan Barquq and ensured central authority. After the death of Sheikh Mahmudi, who re-established political and economic stability, his son Ahmad, who was not yet two years old, succeeded him in accordance with his will, and during his reign, the statesmen led by Amir Tatar began a period of tutelage by dominating the administration. The reign of the child Sultan Ahmad, which lasted approximately eight months, can be called the period of the Guardianship of Amir Tatar. There is no study that directly addresses this period of Mamluk History under the control of Amir Tatar and the life of Sultan Ahmad. This study aims to evaluate in detail the political, administrative, military and social developments of Mamluk History during the Sultan Ahmad Period in the light of Mamluk period sources and to present a period study based on the biography of Sultan Ahmad.