Türkiye'de doğum oranlarının düşmesi ve yaşam süresinin uzamasıyla birlikte, 65 yaş üstü nüfus oranı hızla artmaktadır. Bu durum, emekli sayısının artması ve çalışan nüfusun azalması gibi sonuçlar doğurmaktadır. Emeklilik, bireyin hayatındaki en büyük değişimlerden biri olarak kabul edilir ve yaşlılık döneminin başlangıcına işaret eder. Emeklilik döneminde sosyal ilişkilerin önemi giderek artarken, kahvehaneler Türk kültüründe bu ihtiyacı karşılayan geleneksel mekânlar olarak öne çıkmaktadır. Bu çalışma, “yaşam seyri” yaklaşımı çerçevesinde, emeklilerin kahvehaneleri tercih etme nedenlerini, bu mekânlarda kurdukları ilişkileri ve bu ilişkilerin yaşam kalitelerine olan etkilerini incelemeyi amaçlamaktadır. Özellikle, emeklilerin günlük rutinlerinin vazgeçilmez bir parçası haline gelen kahvehanelerdeki deneyimleri derinlemesine inceleyerek, bu konudaki literatüre yeni bir bakış açısı getirmeyi hedeflemektedir. Çalışmada, nitel araştırma yöntemine bağlı kalınarak fenomenolojik desen kullanılmıştır. Çalışma kapsamında Trabzon’da kahvehane müdavimi olan 16 emekli ve dört kahvehane sahibi ile derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Katılımcılardan -kahvehanelere giden emekliler ile kahvehane sahiplerinden- alınan veriler ışığında öncelikle katılımcıların sosyo-demografik görünümleri, emeklilik sonrası yaşam seyri ile kahvehane deneyimlerine ilişkin elde edilen verilerin analiz edilmiş, ardından kahvehane sahiplerinin genel görünümleri ile kahveye gelen emeklilere ilişkin değerlendirmelerin analizi sunulmuştur. Araştırmanın sonuç bölümünde bulgular özetlenmiş ve emeklilerin kahvehanede geçirdikleri zaman üzerinden yaşam kalitesini artırarak, sosyal etkileşimlerini güçlendirebilir, sağlıklı ve aktif bir yaşam sürmelerine katkıda bulunabilecek öneriler sunulmuştur.

With the decline in birth rates and the increase in life expectancy in Turkey, the proportion of the population aged 65 and over is rapidly rising. This demographic shift results in an increase in the number of retirees and a decrease in the working population. Retirement is considered one of the most significant changes in an individual's life and marks the beginning of old age. During this period, the importance of social relationships becomes increasingly pronounced, and coffeehouses emerge as traditional spaces in Turkish culture that fulfill this need. This study aims to examine the reasons why retirees choose coffeehouses, the relationships they establish in these spaces, and the impact of these relationships on their quality of life, all within the framework of the "life course" approach. By deeply exploring the experiences of retirees in coffeehouses, which have become an indispensable part of their daily routines, the study seeks to bring a new perspective to the literature on this topic. A phenomenological design was employed in this study, adhering to qualitative research methods. In-depth interviews were conducted with 16 retirees who are regulars at coffeehouses and four coffeehouse owners in Trabzon. The data obtained from the participants—both the retirees who frequent coffeehouses and the coffeehouse owners—were first analyzed to present the socio-demographic profiles of the participants, their post-retirement life trajectories, and their experiences in coffeehouses. This was followed by an analysis of the coffeehouse owners' general observations and their assessments regarding the retirees who visit their establishments. In the conclusion section of the study, the findings are summarized, and recommendations are provided on how retirees can enhance their quality of life, strengthen their social interactions, and maintain a healthy and active lifestyle through the time they spend in coffeehouses.