15 Mayıs 1919’da İzmir’in işgaliyle başlayan Yunan harekâtı, Ankara Hükûmeti’nin Sevr Antlaşması’nı kabul etmeyişiyle Anadolu’nun içlerine doğru genişlemiştir. Türk Hükûmeti ve ordusunu dağıtmak hedefiyle Küçük Asya Seferi’ne çıkan Yunan ordusu, İnönü mevzilerinde alınan yenilgiye rağmen Kütahya-Eskişehir bölgesinde yaptığı başarılı harekâtlarla önemli kazanımlar elde etmiştir. Yunan Hükûmeti’nin sahada aldığı başarının siyasi bir getirisinin beklendiği süreçte, taraflar açısından birçok farklı olay yaşanmıştır. Özellikle Türk ordusunun geniş bir araziyi Yunan ordusuna bırakarak Sakarya Nehri’nin doğusuna çekilmesiyle gelişen siyasi atmosfer, Yunanlar lehine bir sonuç ortaya çıkarsa da muharebelerde başarılı olan Yunanistan’ın zafer kazandığı meselesi, izahat isteyen bir durumdur. Zira muharebelerden bir müddet sonra yaşananlar, farklı bir sonuç ortaya çıkarmıştır. Öyle ki Ankara, sahada yaşanan başarısızlığa rağmen barış istememiş ve mücadeleye devam kararı almıştır. Bu süre zarfında yapılan hazırlıklar, TBMM’nin yaklaşımı ve halkın kararlılığı ile yeni bir muharebe ortamı oluşmuştur. Nitekim Sakarya Meydan Muharebesi, bu koşullar çerçevesinde meydana gelmiş ve Türk Hükûmeti’nin Kütahya-Eskiehir Muharebeleri sonrasında aldığı reflekslerle neticelenmiştir. Bu çalışmada, Kütahya-Eskişehir Muharebelerinin sonunda oluşan koşullar açıklanmış Yunanistan’ın Türk ordusuyla icra ettiği muharebede, siyasi hedeflerine ulaşıp ulaşamadığı hususu incelenmiştir. Uluslararası gelişmelerle birlikte siyasi ve askeri sürece değinilen araştırmada, verilen net bilgilerin analiziyle konuya açıklık getirilmeye çalışılmıştır. Arşiv belgeleri, süreli yayınlar ve inceleme eserlerin yoğun olarak kullanıldığı araştırmada, nitel bir çalışma yöntemi izlenmiştir. 

The Greek campaign, which began with the occupation of İzmir on May 15, 1919, expanded into the interior of Anatolia following the Ankara Government’s refusal to accept the Treaty of Sèvres. The Greek army, which embarked on the Small Asia Campaign with the aim of dismantling the Turkish Government and military, achieved significant gains through its successful operations in the Kütahya-Eskişehir region despite its defeat at the İnönü positions. During the period when the Greek Government expected political dividends from its successes on the battlefield, a series of varied events occurred from both sides’ perspectives. Particularly, the political atmosphere that developed with the Turkish army’s withdrawal to the east of the Sakarya River, leaving a large area to the Greek forces, seemed to favor the Greeks. However, the matter of whether Greece achieved a victory in the battles, despite their success, is a situation that requires clarification. This is because the events that unfolded after a period of battles produced a different outcome. Ankara, despite the failures experienced on the battlefield, did not seek peace and decided to continue the struggle. During this period, preparations, the stance of the Grand National Assembly (TBMM), and the determination of the people led to the formation of a new battle environment. Indeed, the Battle of Sakarya occurred within this context and was concluded with the reflexes exhibited by the Turkish Government following the Kütahya-Eskişehir Battles. This study explains the conditions that emerged at the end of the Kütahya-Eskişehir Battles and examines whether Greece achieved its political objectives in its battles with the Turkish army. Through an analysis of clear information provided in the context of international developments, as well as the political and military processes, the study aims to clarify the topic. Utilizing archival documents, periodicals, and detailed examination of relevant works, this research follows a qualitative methodology.