Tarih boyunca mezhep temelli mücadeleler farklı toplumlarda ortaya çıkmış ve önemli toplumsal ve siyasi sorunlara yol açmıştır. Dinin kültürel farklılıklardan kaynaklı olarak farklı topluluklar tarafından yorumu neticesinde ortaya çıkan mezheplerin siyasi otoriteler tarafından iktidar mücadelesi aracı haline getirilmesi ve ekonomik menfaatler uğruna kitleleri din ve mezhep etrafında organize edebilmesi neticesinde bu mücadeleler katliamlar ve savaşlar ile sonuçlanmıştır. Hristiyan âleminde Katolik-Ortodoks ve Protestan mezhepleri arasında meydana gelen mücadeleler, mezhep savaşlarına en iyi örnekler olarak tarihteki yerini almaktadır. İslam tarihi özelinde ilk ayrışmalar ise Cemel ve Sıffin vakıaları ile ortaya çıkmış ve bu tarihten itibaren Müslümanlar iki gruba ayrılmıştır. Abbasi ve Fatimîler döneminde de Sünni-Şiî diye iki fırkaya bölünmüş olan Müslümanların birbirleriyle olan mücadeleleri son olarak Osmanlı-Safevî mücadelesi ile devam etmiştir. Osmanlı Devleti ile Safevilerin bu mücadelesi ise İslam tarihinde mezhep eksenli siyasi bölünmenin en uzun süre devam eden örneği olarak karşımıza çıkmaktadır.  Her iki devletin birbirleriyle olan mücadelesi, 1514 yılında Çaldıran Ovası’nda yapılan savaş ile doruk noktasına ulaşmıştır. Çaldıran Savaşı’ndan önce Safevî Devleti’nin özellikle Anadolu’da mezhep propagandası ile Osmanlı tebaası olan kitleleri cezbederek isyan çıkarma gayretlerine karşılık Osmanlı Devleti de siyasi, dini, kültürel, ekonomik ve en son askeri alanlarda almış olduğu tedbirleler ile karşılık vermiştir. Bu mücadele biçiminin mezhep ayrılığı ekseninde meşrulaştırma argümanları ise her iki devletin temel dayanağı olmuştur.

Throughout history, sect-based struggles have emerged in different societies and caused significant social and political problems. These struggles have resulted in massacres and wars as a result of the sects, which emerged as a result of the interpretation of religion by different communities due to cultural differences, being turned into a means of power struggle by political authorities and organizing the masses around religion and sect for the sake of economic interests. The struggles between Catholic-Orthodox and Protestant sects in Christendom are the best examples of sectarian wars. In Islamic history, the first divisions emerged with the events of Jamal and Suffin and Muslims were divided into two groups. The struggle between Muslims, who were divided into two Sunni-Shia factions during the Abbasid and Fatimid periods, continued with the Ottoman-Safavid struggle. This struggle between the Ottoman Empire and the Safavids is the longest lasting example of sectarian political division in Islamic history. The struggle between the two states reached its climax with the war fought in 1514 on the Chaldiran Plain. Before the Battle of Chaldiran, the Ottoman Empire responded to the Safavid State’s efforts to incite rebellion by luring the masses of Ottoman subjects with sectarian propaganda, especially in Anatolia, with measures taken in the political, religious, cultural, economic and finally military fields. The legitimization arguments of this form of struggle on the axis of sectarianism have been the mainstay of both states.