Kentsel dönüşüme ilişkin hem bilimsel yaklaşımlar hem de uygulama yöntemleri güncel ve önemli konulardır. Dünyada kentsel dönüşüm uygulamaları farklı yaklaşımlarla tanımlanmakta ve farklı yöntemlerle uygulanmaktadır. Uygulamadaki bu farklılık yükseköğretim müfredatında da ilgili alanlarda uzmanlaşmayı sağlayacak bir yapılanmaya duyulan ihtiyacı ortaya çıkarmaktadır. Bu çalışmanın amacı Türkiye’deki yükseköğretim programlarında kentsel dönüşüm konusunun ele alınışını incelemektir. Kentsel dönüşüm sürecinin temel disiplinleri olması nedeniyle çalışma kapsamını mimarlık ve şehir ve bölge planlama bölümlerinin lisans ve lisansüstü eğitim müfredatları oluşturmaktadır. Bu bağlamda çalışma kapsamında Türkiye’de mimarlık eğitimi veren 104 üniversitede (59 devlet üniversitesi ve 45 vakıf üniversitesi) ve şehir ve bölge planlama eğitimi veren 35 üniversitede (32 devlet üniversitesi ve 3 vakıf üniversitesi) tanımlanan ders müfredatları kentsel dönüşüme ilişkin yürütülen derslerin varlığı ve kapsamı açısından incelenmiş, söz konusu dersler sistematik analiz yöntemiyle değerlendirilmiştir. Çalışma sonuçları her iki bölümde de mevcut kentsel dönüşüm derslerinin uzmanlaşmaya imkân tanır nitelikte bir içerik tanımına ve kapsamına sahip olmadığını, müfredatın uzmanlaşmayı sağlayacak şekilde geliştirilmesi gerektiğini ortaya koymuştur. Çalışma, kentsel dönüşüm kavramının Türkiye’deki mimarlık ve şehir ve bölge planlama yükseköğretim programlarındaki durumuna yönelik genel bir çerçeve çizmesi bakımından bilim alanına, içerik olarak kentsel dönüşümün farklı bir uzmanlık alanı olarak geliştirilmesine yönelik derslerin her iki programı kapsayacak şekilde müfredata kazandırılmasını önererek uygulama alanına katkı sağlamaktadır.

Scientific approaches and application methods related to urban transformation are current and important issues. Urban transformation practices are defined with different approaches and implemented with different methods worldwide. This difference in practice reveals the need for a structure to enable specialization in related fields in the higher education curriculum. This study aims to examine the handling of urban transformation in higher education programs in Turkey. Since they are the basic disciplines of the urban transformation process, the scope of the study is undergraduate and graduate education curricula of architecture and city and regional planning departments. In this context, the curricula defined in 104 universities (59 state universities and 45 foundation universities) providing architectural education and 35 universities (32 state universities and 3 foundation universities) providing city and regional planning education within the scope of the study were examined in terms of the existence and scope of the courses on urban transformation, and these courses were analyzed with a systematic analysis method. The study results revealed that the existing urban transformation courses in both departments do not have a content definition and scope that allows for specialization, and the curriculum should be developed in a way that provides specialization. The study contributes to the field of science in terms of drawing a general framework for the situation of the concept of urban transformation in architecture and city and regional planning education programs in Turkey, and to the field of practice by suggesting that the courses should be included in the curriculum of both education programs for the development of urban transformation as a different area of expertise.