Geleneksel Türk evi asırlardır varlığını sürdürmüş olsa da günümüzde gerek kırsal yerleşkelerde gerekse de kentlerde zaman içinde birçok sebepten dolayı terkedilmiştir. Yüzlerce yıl süren bu konut kültürünün yasal olarak korunmasına dair çalışmaların ülkemizde 20. yüzyılın ikinci yarısında ancak başladığı görülmektedir. Bu anlamda koruma çalışmaları için en temel verilerden biri kültürel miras niteliğine sahip yapıların belgelenmesidir. Bu çalışma, Adana tarihi kent merkezinde bulunan ve geleneksel Türk Evi’nin özgün örneklerini oluşturan Sıra Konaklar’ın geçmişten günümüze erişilebilen verilerle durum tespiti yapılmasını amaçlamaktadır. İlk etapta geçmişe dair kapsamlı bir belgeleme çalışması yapılmıştır. Belgeleme çalışması, farklı tarihlerde çeşitli kişi ve kurumların arşivleri aracılığıyla erişilmiş rölöve, restorasyon projeleri, teknik raporlar, eski ve güncel fotoğraflarının derlenmesi ve değerlendirilmesiyle gerçekleştirilmiştir. Sıra Konaklar’ın çevresiyle kurduğu ilişki bağlamındaki dönüşümü de belgeleme çalışması kapsamında incelenmiş, ikinci etapta ise çalışma alanı içinde yer alan Adana Seyhan Kayalıbağ Mahallesi 249 Ada içerisinde bitişik nizam düzeninde konumlanmış 5 ayrı konağın tarihi süreç içindeki durumu yorumlanmıştır. Yapılan inceleme sonucunda konakların bütününde öne çıkan değişimler tespit edilmiş, bunların öncelikle zemin kat plan şemalarında ve sokakla kurulan ilişkide gerçekleştiği ortaya çıkmıştır. Bununla beraber konaklar için yürütülen koruma amaçlı çalışmaların bütüncül bir bakış açısıyla değil yapı özelinde yürütülmüş olması, hem belgeleme çalışması için zorluk teşkil etmiş hem de Sıra Konakların günümüzde bütüncüllükten uzak bir biçimde var olmasına sebep olmuştur.

Although the traditional Turkish house sustained its existence for centuries, it has been abandoned over time due to various reasons, both in rural settlements and cities. It is seen that the studies on the legal protection of such housing culture, which lasted for hundreds of years, merely began to be conducted by the second half of the 20th century in Turkey. In this regard, the documentation of cultural heritage buildings is one of the most basic data for conservation works. This study aims to determine the circumstance of Row Houses, which is located in the historical city center of Adana and constitutes the original instances of the traditional Turkish House, using the data that can be obtained from various persons and institutions from the past to the present. In the first phase, a comprehensive documentation study of the past is conducted. The transformation of Row Houses in the context of its relationship with its surroundings was also examined within the documentation study. The study is carried out by compiling and assessing old and current photographs, measurement statements, and restoration projects on different dates. In the second phase, the situation of 5 different terraced mansions, which are located in Adana Seyhan Kayalıbağ District lot number 249 within the study area, is interpreted according to the historical process. As a result of the examination, prominent changes were determined in the whole of the mansions, and it was revealed that these were primarily realized in the ground floor plan schemes and in the relationship established with the street. As a result of the examination, prominent changes were determined in the whole of the mansions, and it was revealed that these were primarily realized in the ground floor plan schemes and in the relationship established with the street. However,  the conservation works for the mansions were carried out not with a holistic perspective, but within a building-based manner, both constituted a challenge for the documentation work and caused the Sıra Mansions to exist in a way that is far from holistic today.