Bu araştırmanın amacı 36-72 aylık çocukların ekran maruziyeti ile saldırganlık yönelimleri arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Araştırma nicel desende betimsel bir araştırmadır. Araştırmanın çalışma grubunu İstanbul il merkezindeki, 36-72 ay arası normal gelişim gösteren, okul öncesi eğitim kurumuna devam eden, tam aileden gelen çocuğa sahip olan ve çalışmaya gönüllü olarak katılmayı kabul eden 456 ebeveyn oluşturmaktadır. Araştırmada verileri toplama aracı olarak araştırmaya katılan 36-72 aylık çocuklar ve ebeveynlerine ilişkin sosyo-demografik bilgileri elde etmek amacıyla “Kişisel Bilgi Formu”, çocukların ekrana maruz kalma durumlarını; kullanılan ekran türü, ekrana maruz kalma süresi, gün içindeki zamanı vb. bilgileri elde etmek amacıyla araştırmacı tarafından hazırlanan ‘’Ekran Maruziyeti Soru Formu’’ ile saldırganlık yönelimlerini belirlemek amacıyla ‘’36-72 Aylık Çocuklara Yönelik Saldırganlık Yönelim Ölçeği’’ kullanılmıştır. Araştırma sonucunda ekrana maruz kalma süresi ile saldırganlık yönelimi toplam ve alt boyutları arasında düşük düzeyde pozitif yönlü ve anlamlı ilişki olduğu tespit edilmiştir. Çocukların kullandıkları ekran türü başkalarına yönelik ilişkisel saldırganlıklarını etkilemektedir. Çocukların günlük ekran süresinin artması saldırganlık yönelimleri üzerinde etkilidir. Aynı zamanda ekran kullanımında kural/denetim olmayan çocukların saldırganlık yönelimlerinin daha fazla olduğu belirlenmiştir. Çocukların yaşları arttıkça ekran kullanım sürelerinin artmakta, farklı ekran içerikleri tercih etmekte ve ekran kullanımını kiminle izlediği/oynadığı değişiklik göstermektedir. Çocukların günlük ekrana maruz kalma süreleri arttıkça başkalarına yönelik fiziksel saldırganlık, başkalarına yönelik ilişkisel saldırganlık, kendine yönelik saldırganlık, nesnelere/eşyalara yönelik saldırganlık ve genel saldırganlık yönelimleri artmaktadır.

The aim of this study is to examine the relationship between screen exposure and aggression orientations of 36-72-month-old children. The research is a descriptive research in quantitative design. The study group of the research consists of 456 parents in the city centre of Istanbul who have children between 36-72 months of normal development, attending a preschool education institution, coming from a full family and who voluntarily agreed to participate in the study. In the study, "Personal Information Form" was used as a data collection tool to obtain socio-demographic information about 36-72-month-old children and their parents, "Screen Exposure Questionnaire" prepared by the researcher to obtain information about children's screen exposure, screen type, screen exposure time, time of day, etc., and "Aggression Orientation Scale for 36-72-month-old Children" to determine their aggression orientation. As a result of the research, it was determined that there was a low level positive and significant relationship between the duration of screen exposure and the total and sub-dimensions of aggression orientation. The type of screen used by children affects their relational aggression towards others. The increase in children's daily screen time is effective on their aggression orientations. At the same time, it was determined that children who did not have rules/supervision in screen use had more aggression orientations. As the age of children increases, the duration of screen use increases, they prefer different screen contents, and with whom they watch/play screen use varies. As the daily screen exposure time of children increases, physical aggression towards others, relational aggression towards others, aggression towards oneself, aggression towards objects/items and general aggression orientations increase.