İletişim, her alanda olduğu gibi tasarım alanında da vazgeçilmezlerden birisi olarak var olur. Bu noktada tasarım alanında gerekli iletişimin sağlanmasında birçok teknik ve yöntem mevcuttur. Geçmişten günümüze eskiz, çizim, üretim çizimleri, maket, bilgisayar destekli tasarım programları (vb.) konvansiyonel ve tradisyonel olarak tasarım alanındaki iletişimde kullanılan teknikler olarak ifade edilebilir. Gelişen teknoloji ile beraber bilgisayar destekli tasarım, yazılım ve arayüzlerinde yeni bir yöntemin, yeni bir biçimin varlığından söz etmek mümkündür. Bu yöntem tasarım görselleştirme enstrümanlarında var olan yenilikler ile ortaya çıkmaktadır.  Bu çalışma, tam olarak tasarımın bu iletişim kısmına, tasarım iletişimi alanı içerisinde var olan durumsallıklardan bir tanesine odaklanmaktadır. Çalışmanın temel strüktürü, günümüzde tasarım eğitiminde ve tasarımcı güruhun toplumsal hafızasında, öğrencilerde ve tasarım camiasında, arayüzler ve programlar ile nasıl bir bağ kurulduğunu, iletişim alanının nereye konumlandığını, bu konumun doğru-yanlış/eksik-fazlalığını, nasıl pozisyon alındığını anlamak, gerekiyorsa yeni bir model önermek üzerine yapılandırılmıştır. Spesifik olarak içinde bulunduğumuz on yılda tasarım eğitiminin ana süjesi olarak Z neslinin bu eğitim ve iletişim modelleri, biçimleri ile ilişkisini kurmak en temel hedefi oluşturmaktadır. Bu noktada çalışmanın içeriğini tasarım eğitiminde iletişim alanına ek olarak teknik, tasarlama eylemi, algılama, öğrenme, konvansiyonel ve tradisyonel iletişim enstrümanları, inovatif ve güncel enstrümanlar, yeni teknolojiler ve Z neslinin tercihleri oluşturmaktadır. Bununla beraber tasarım kuram ve metodunun ifadesinde kullanılan yeni teknik ve teknolojileri sorgulanması içeriği oluşturan nüvelerden birisidir. Birçok farklı yöntem kullanılarak yapılan araştırmalardan elde edilen veriler ile yeni teknolojilere olan yatkınlık ve yakınlık ortaya çıkartılmış, tercih yoğunluğu ve sebepleri irdelenmiştir. Çalışma sürecince kullanılan araştırma yöntemleri dahilinde etik kurul raporu alınmıştır.

Coomunucation exists as one of the indispensables in the field of design, as in every field. At this point, there are many techniques and methods to provide the necessary communication in that field. From the past to the present; sketches, drawing, models, computer-aided design programs can be expressed as tecniques used in communication in the design arena, conventionally and traditionally. With the developing technology, it is possible to talk about the existence of a new method and a new form in design visualization software and interfaces. This method emerges with the existing innovations in design visualization instruments. This study focuses exactly on this communication part of design, a situation that exists within the field of communication. The main structure of the study is to understand how the connection is established with interfaces and programs, where the communication field is located, how this position is right-wrong/incomplete-excess, how to take a position, in design education and in the collective memory of the designer crowd, students and the design community and suggesting a new model if necessary. Specifically, in the ten years we are in, as the main subject of design education, the most basic goal is to establish the relationship with the Z generation with these education and communication models and forms. At this point, in addition to the communication field in design education, the content of the study consists of technique, design action, perception, learning, conventional and traditional, innovative and current instruments, new technologies and generation Z. However, questioning the new techniques and technologies used in the expression of design theory and method is one of the cores that make up the content. With the data obtained from researches using many different methods, the tendency and closeness to new technologies were revealed, the density of preference and its reasons were examined.