Türk tarihi genellikle savaşlarla anılsa da tarihinde büyük diplomatik başarılar da mevcuttur. Bunlardan birisi de Lozan Barış Konferansı denilebilir. Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş belgesi olan Lozan Barış Antlaşması geçmişten günümüze tartışılan bir konudur. Anakronizme düşmeden değerlendirilmesi gereken bir konu olan Lozan Görüşmeleri dönemin şartları düşünüldüğünde olumlu düşünülmesi gereken bir mesele olabilir. Çalışmanın amacı da sorunsalı dönemin şartlarında inceleyerek merkez-çevre dikotomisi içerisinde değerlendirilmek. Çalışmada büyük devletlerin emperyal hedefleri çerçevesinde Lozan’ın kazanımları anlatıldı. Konuyu basit biçimde zafer-kayıp şeklinde okumanın bilimsel olamayacağına vurgu yapıldı. Konferansta iki zıt kutup çatışmıştır. Lord Curzon Mondros’tan gelindiği şeklinde Türk tarafına baskı yaparken, İsmet Paşa Mudanya’dan gelindiğini işlemiştir. İki tarafta tezlerini savunurken galip devletler olduklarını karşı tarafa kabul ettirmeye çalışmıştır. İki tarafta savaş yorgunuydu ancak uzun yıllar pek çok cephede savaşmış Türk halkının tekrar savaşmaya gücü yoktu. Buna rağmen İsmet Paşa’nın Lozan’da Türkiye’nin çıkarlarını elinden geldiğince iyi savunduğu söylenebilir. Zira konferansta İsmet Paşa birçok delegede saygınlık uyandırmayı başarmıştır. Makalenin bir diğer konusu ise kaybedilişi hâlâ tartışmalara konu olan Musul meselesidir. Musul’un kaybedilişinin sanıldığı gibi Lozan’da olmadığı özellikle vurgulanan konuların başındadır. Zira Türk heyeti Lozan’da Musul’daki haklarını son ana kadar savunmuştur. Musul çok daha sonra elden çıkmıştır. Türkiye Musul konusunun Cemiyeti Akvam’da görüşülmemesi için de mücadele etmiştir çünkü o dönemde İngiltere’nin örgütte etkinliği vardı. 

Although the decisive factor in Turkish history is usually wars, there are also great diplomatic achievements in its history. One of these achievements is the Lausanne Peace Conference. The Lausanne Peace Treaty, which is accepted as the document that provides the foundation of the Ankara Government, is a subject that has been discussed from the past to the present. The Talks in Lausanne, which is an issue that should be evaluated without falling into anachronism, may be an issue that should be considered positively when the conditions of the period are considered. The aim of this study is to examine the problematic in the conditions of the period and to evaluate it within the center-periphery dichotomy. The achievements of Lausanne were explained within the framework of the imperial goals of the great powers, and it was emphasized that it would not be scientific to read the subject simply as victory-loss. Two opposing poles struggled at the conference. While Lord Curzon was putting pressure on the Turkish side under Mudros, İsmet Pasha stated that he came from Mudanya. While defending their thoughts on both sides, they tried to make the other side accept that they were victorious states. Both sides were tired of war; however, the Turkish people, who had fought on many fronts for many years, did not have the strength to fight again. Despite this situation, it can be stated that İsmet Pasha defended Turkey's interests in Lausanne as best as he could. İsmet Pasha managed to arouse prestige in many delegates at the conference. Another subject of the article is the Mosul issue, whose disappearance is still the subject of debate. It is one of the most emphasized issues that the loss of Mosul was not in Lausanne as it was thought. The Turkish delegation defended its rights in Mosul until the last moment in Lausanne. Mosul was lost much later. Turkey also struggled to prevent the Mosul issue from being discussed in the League of Nations; because at that time England had an influence in this organization.