Yapılan bu çalışmada okul sporlarına katılan ve katılmayan öğrencilerin saldırganlık düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu 2018-2019 eğitim öğretim yılında Amasya il merkezinde üç farklı ortaokulda öğrenim gören 600 öğrenci oluşturmuştur. Çalışmaya katılan öğrenciler okul sporlarına katılan (n=300) ve katılmayan (n=300) olarak 2 gruba ayrılmıştır. Hitit Üniversitesi Girişimsel Olmayan Araştırmalar Etik Kurulu 01/03/2019 tarihli 2019-103 sayılı kararına göre etik kurul onayı alınmıştır. Çalışmaya katılan öğrencilerin sosyodemografik özelliklerine ilişkin bilgiler araştırmacı tarafından oluşturulan Kişisel Bilgi Formu ile, saldırganlık düzeylerini ölçmek için Kiper (1984) tarafından geliştirilen Saldırganlık Envanteri kullanılarak elde edilmiştir. Ölçeğin faktör yapısının ortaokul öğrencilerinde doğrulanmasını takiben verilerin analizinde normal dağılım analizi çarpıklık ve basıklık analizleri gerçekleştirilerek incelenmiş olup verilerin normal dağılım gösterdiği tespit edilmiştir. Bağımsız örneklemler için T testi, çoklu grup karşılaştırmalarında tek yönlü varyans analizi yöntemleri kullanılmıştır. Araştırma bulgularına baktığımızda spor yapmayan ortaokul öğrencilerinin yıkıcı saldırganlık ve edilgen saldırganlık düzeyleri spor yapan öğrencilerden istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur (p< 0,05). Atılganlık düzeyleri ise spor yapan öğrencilerde anlamlı düzeyde daha yüksek olduğu tespit edilmiştir (p< 0,05). Bireysel spor ve takım sporları yapan öğrencilerin saldırganlık düzeyleri arasında anlamlı düzeyde farklılık görülmemiştir (p> 0,05). Öğrencilerin cinsiyet puanlarına baktığımızda erkek öğrencilerin yıkıcı ve edilgen saldırganlık düzeylerinin kız öğrencilerden anlamlı düzeyde yüksek olduğu tespit edilmiştir (p< 0,05). Kız ve erkek öğrencilerin atılganlık düzeyleri arasında anlamlı düzeyde bir farklılığa rastlanmamıştır (p> 0,05). Sonuç olarak; saldırgan davranışların önlenmesinde sporun önemli unsur olduğu düşünülmektedir.

In this study, it was aimed to examine the aggression levels of students who participated in and did not participate in school sports in terms of various variables. The study group of the research consisted of 600 students studying in three different secondary schools in the city center of Amasya. The students participating in the study were divided into 2 groups as participating (n=300) and not participating (n=300) school sports. According to the decision of Hitit University Non-Interventional Research Ethics Committee dated 01/03/2019 and numbered 2019-103, ethics committee approval was obtained. Information about the sociodemographic characteristics of the students participating in the study was obtained by using the Personal Information Form and the Aggression Inventory developed by Kiper (1984) to measure their aggression levels. Data showed a normal distribution. T test for independent samples and one-way analysis of variance in multiple group comparisons were used. When we look at the research findings, the destructive aggression and passive aggression levels of middle school students who don’t do sports were found to be statistically significantly higher than those who do sports (p<0,05). It was found that the assertiveness levels of individuals who do sports are significantly higher than those who do not do sports (p<0,05). When we look at the gender scores of the students, the destructive and passive aggression levels of the male students were found to be significantly higher than that of the female students (p<0,05). As a result, sports are thought to be an important factor in preventing aggressive behavior.