Kâr odaklı ekonomik sistemler ve nüfus artışı gibi etmenler doğal kaynakları tükenme noktasına getirmiş, ekolojik sistemlere büyük zarar vermiştir. Bu durumun sebep olduğu çevre sorunlarına yönelik temel çözümün, insanların çevre bilincine sahip olması ve çevre konusunda olumlu davranış örüntüleri göstermesi olduğu aşikârdır. Bu çözüm çevre eğitimi yoluyla sağlanmalıdır. Bu makalede çevre eğitiminin gelişim safhaları, uluslararası gelişmeler, ülkelerin çevre eğitimi politikaları ve uygulamaları incelenmiş, ideal çevre eğitimi politikasına yönelik öneriler geliştirilmiştir. Çevre eğitimine yönelik faaliyetler 1970’li yıllarda düzenlenen uluslararası çevre konferanslarıyla küresel düzeyde gündeme gelmiş, bu konferanslar ülkelerin büyük bir kısmının çevre eğitimi politikaları ve uygulamalarının temelini oluşturmuştur. Geçmişten günümüze gelindiğinde çevre eğitimi kavramı, sürdürülebilir kalkınma eğitimi kavramına dönüşmüştür. Makalede incelenen ülkelerin uygulamalarına bakıldığında çevre eğitiminin örgün eğitimde genellikle çok disiplinli yöntemle verildiği, doğa eğitimi gibi sınıf dışı etkinliklerin tercih edildiği, bazı ülkelerde eko-okul uygulamalarının mevcut olduğu, bazı ülkelerde özel çevre eğitimi politikalarının kurgulandığı ve uygulamaya konulduğu saptanmıştır. STK’nın, medyanın, çevre derneklerinin birçok ülkede çevre eğitimine destek oldukları ve etkinliklerinin artırılması gerektiği belirlenmiştir. Çevre eğitiminin yaşam boyu öğrenme kapsamına alınması gerektiği, belirlenen çevre eğitimi politikalarının uygulama aşamasına önem gösterilmesi, çevre eğitiminin örgün eğitimde zorunlu ders olarak okutulması, eğitimcilerin çevre eğitimi alanında yetkinleştirilmesi, ekonomik kalkınmanın çevrenin dengesini bozmayacak şekilde planlanması ve uygulanması öneriler arasındadır.

Factors such as profit-oriented economic systems and population growth have brought natural resources to the point of exhaustion and have caused great damage to ecological systems. It is obvious that the basic solution to the environmental problems caused by this situation is that people have environmental awareness and show positive behavior patterns about the environment. This solution should be provided through environmental education. In this article, the development stages of environmental education, international developments, environmental education policies and practices of countries were examined, and suggestions were developed for the ideal environmental education policy. Activities on environmental education came to the fore at the global level with the international environmental conferences held in the 1970’s, and these conferences formed the basis of environmental education policies and practices of most of the countries. From the past to the present, the concept of environmental education has turned into the concept of sustainable development education. When the practices of the countries examined in the article are looking over, it has been determined that environmental education is generally given with a multi-disciplinary method in formal education, out-of-class activities such as nature education are preferred, eco-school practices are available in some countries, and special environmental education policies are designed and implemented in some countries. It has been determined that NGOs, media and environmental associations support environmental education in many countries and their activities should be increased. Among the suggestions are that environmental education should be included in the scope of lifelong learning, attention should be paid to the implementation phase of the determined environmental education policies, environmental education should be included as a compulsory course in formal education, educators should be competent in the field of environmental education, and economic development should be planned and implemented in a way that does not disturb the balance of the environment.