Her bireyin hayatında en az bir kez deneyimlediği yalnızlık olgusu, iş yaşamında da sıkça görülen bir durumdur. Fakat bu durumun görülme sıklığı kişiden kişiye değişebilir. İşyerinde kendini yalnız hisseden bir çalışan, örgütten kopamaya ve örgütüne karşı sinik tutumlar sergilemeye başlar. Dolayısıyla bu çalışmanın temel amacı; işyeri yalnızlığı ile örgütsel sinizm değişkenleri arasındaki ilişkilerin incelenmesidir. İstanbul ilindeki bir eğitim araştırma hastanesinde çalışan toplam 150 sağlık personelinin (105 hemşire, 45 hekim) katılımıyla gerçekleştirilen çalışmanın verileri, anket yöntemiyle Ocak 2020-Şubat 2020 döneminde toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde betimsel istatistikler, t-testi, korelasyon ve regresyon analizlerinden faydalanılmıştır. Araştırma bulgularına göre sağlık çalışanlarının işyeri yalnızlığı (x̄: 2,05±0,98) ortalamasının düşük düzeyde, örgütsel sinizm (x̄: 2,86±1,14) ortalamasının ise orta düzeyde olduğu saptanmıştır. Hekimlere kıyasla hemşirelerin işyeri yalnızlığı ve örgütsel sinizm düzeyi ortalamalarının daha yüksek olduğu ve değişkenler arasındaki anlamlı farkın hemşirelerden kaynaklandığı belirlenmiştir. Cinsiyet ile örgütsel sinizm arasında kadınlardan kaynaklı anlamlı bir farklılık tespit edilmiştir. İşyeri yalnızlığı ile örgütsel sinizm arasında 0,48 (p<0,01) düzeyinde pozitif ve anlamlı bir ilişki hesaplanmıştır. Ayrıca hekim ve hemşirelerin örgütsel sinizm düzeyleri üzerinde işyeri yalnızlığının %23’lük bir açıklayıcılığa sahip olduğu ortaya konulmuştur. Buradan hareketle profesyonel sağlık yöneticilerine düşen görev, sağlık personelinin görev yaptıkları kuruma karşı sergiledikleri sinik tutumları en aza indirecek işyeri yalnızlığı karşıtı etkinlikler planlamak ve bunları düzenli periyotlarla uygulamaktır.

The phenomenon of loneliness, which each individual experiences at least once in their own life, is also a common situation in work life. However, the frequency of this situation may vary from person to person. An employee who feels lonely at work begins to break with the organization and exhibit cynical attitudes towards the organization. Therefore, the main purpose of this study is to examine the relationships between workplace loneliness and organizational cynicism variables. The data of the study, which was carried out with the participation of a total of 150 health personnel (105 nurses, 45 physicians) working in an education and research hospital in Istanbul, were collected in the period of January 2020-February 2020 using the survey method. Descriptive statistics, t-test, correlation and regression analysis were used to evaluate the data. According to the findings of the research, the average of workplace loneliness of health personnels (x̄: 2.05 ± 0.98) was found to be low and the average of organizational cynicism (x̄: 2.86 ± 1.14) was medium. It was determined that nurses' workplace loneliness and organizational cynicism averages were higher compared to physicians, and the significant difference between the variables was due to nurses. A significant difference was found between women and organizational cynicism originating from women. A positive and significant relationship between workplace loneliness and organizational cynicism at the level of 0.48 (p <0.01) was calculated. In addition, it has been revealed that workplace loneliness has an explanation of 23% on the organizational cynicism levels of physicians and nurses. Based on this, the duty of professional health managers is to plan anti-workplace activities that will minimize the cynical attitudes displayed by the health personnels towards their institution and to implement them in regular periods.