Sanatçısı tarafından belirlenen bakış açısıyla, izleyicinin projeksiyonunu belirleyen ve sunulanın ötesine geçilmesine izin vermeyen resim, bu yönüyle bir fotoğraf makinesi vizöründen farklı değildir. Ancak anamorfoz, bir görüntünün tersinir deformasyonuna dayanarak düzlem üzerinde meydana getirdiği optik etkiyle gerçek görüntüyü yalnızca belirli bir bakış açısıyla ve çoğu zaman da bir materyal kullanılarak yeniden yapılandırabilen, böylece, insan gözü için bir yanılsama üreten görsel bir bozulma olması nedeniyle izleyiciye bir görselden daha fazlasını sunmaya çalışır. Buna rağmen, sanat tarihinde anamorfoz hakkettiği yere konumlandırılmamış ve bu fenomenin analizi sanatsal bakımdan yetersiz kalmıştır. Ayrıca, hakkında yazılanların da genellikle kafa karıştırıcı ve çoğu zaman da doğru olmadığı görülür. Bu araştırma, “Anamorfoz”un terminolojik, ontolojik, epistemolojik irdelemeleri yanı sıra, sanat tarihi sürecinde bu ifade biçiminin evrimleşmesini kronolojik bir yöntemle derinlemesine incelerken, bu konuda, daha önce yapılan araştırma ve uygulama örnekleriyle derinleşmeyi ve hakkındaki kafa karışıklığını gidermeyi önceler. Sonraki bölümde trompe l’oeil ile anamorfoz arasındaki ilişki: benzerlikler ve farklılıklar üzerinde durulur. Üçüncü bölümde Anamorfozun iki genel türü: Ayna(lı) (Catoptric / Katoptrik) Anamorfoz ve Perspektif (Oblique / Eğik / Stereoskopik) Anamorfoz hakkında araştırma detaylandırıl ve örneklendirilir. Dört bölümden oluşan bu metnin son bölümünde ise, çağdaş anamorfozun mucidi olarak bilinen Kurt Wenner ve kendi geometrisiyle Roma geleneksel sokak uygulamalarını (madonnari) sentezleyerek meydana getirdiği “3D Street Art” hakkında öz bir incelemede bulunulur, konu görsellerle açıklanır. Bu derinlemesine yaklaşımla ilk örneklerine L. Davinci’nin resimlerinde karşılaşılan “Anamorfoz / Anamorfik Perspektif”in günümüze kadarki evrimleşme süreci araştırmanın genel çerçevesi oluşturularak sunulur.

From the point of view determined by artist, the painting that determines the projection of the viewer does not allow to go beyond what is determined and projection of the image, is no different from a camera viewfinder in this aspect. However, anamorphosis can reconstruct the real image from a particular perspective and often using a material, with the optical effect it creates on the plane based on the reversible deformation of an image. Thus, it tries to offer the viewer more than just a visual because of a visual distortion that produces an illusion for the human eye. However, in the history of art, anamorphosis has not been positioned as it deserves, and the analysis of this phenomenon has been insufficiently artistic aspect. It has also been seen that what is written about it is often confusing and often incorrect. This research, in addition to the terminological, ontological and epistemological scrutiny of "Anamorphosis", as well as examining the evolution process of this form of expression with a chronological method, prioritizes deepening and confusion about this issue with previous research. The next section focuses on the similarities and differences between trompe l'oeil and anamorphosis. In the third chapter, two general types of Anamorphosis: Mirror (Catoptric) Anamorphosis and Perspective (Oblique / Stereoscopic) this research is detailed and exemplified. In the last part of this text, which consists of four parts, the subject is explained with visuals while examining Kurt Wenner, known as the inventor of contemporary anamorphosis, and “3D Street Art”, which he created by synthesizing his traditional geometry (madonnari) with his own geometry. The evolutionary process of the "Anamorphosis / Anamorphic Perspective", the first examples of which we see in Renaissance, is presented by forming the general framework of the research.