Suriye’deki iç çatışmalar nedeniyle binlerce Suriye vatandaşı Türkiye’ye göç etti ve devam eden çatışmaların yoğunluğuna bağlı olarak Türkiye sınırına doğru yönelmeye devam etmektedir. Bu çalışma, bir sosyal afet biçimi olarak değerlendirilebilen Suriye göçünü ve sivil toplum örgütlerinin (STÖ) özellikle göçün ilk aşamasında Şanlıurfa’daki Suriyeli afetzedelere hangi hizmetleri sunduğunu, zamanın uzamasıyla birlikte afetzedelerin ne tür hizmetlere ihtiyaç duyduğunu analiz etmeye çalışmaktadır. STÖ’ler, Suriye göç sürecinde olduğu gibi afet zamanlarında afetzedelere özellikle temel ihtiyaçların karşılanmasında önemli bir bileşen olarak yer almaktadır. Yarım milyona yakın Suriyeli afetzedelerin yoğunlaştığı Şanlıurfa’da temel ihtiyaçların karşılanması, barınma, ekonomi, politika, psikolojik travma, sağlık, eğitim, dışlanma, hukuk ve kültürel uyum gibi birçok konuda afetzedeler farklı boyutlarda çeşitli sorunlarla karşılaşmış ve karşılaşmaya devam etmektedir. Afetzedeler; maruz kaldığı afetin türüne göre kısa, orta ve uzun vadede farklı hizmet biçimlerine ihtiyaç duymaktadır. Çalışma bu konularda yerel, ulusal ve uluslararası STÖ’lerin Suriyeli afetzedelere nasıl destek sağladığını ve hangi konularda zayıf kaldığını incelemektedir. Suriyeli göçmenlerle yakın temas kuran 20 STÖ çalışanı ile yapılan görüşmeler ve gözlemler neticesinde STÖ’lerin Suriyeli afetzedelere temel ihtiyaçların karşılanması gibi konularda önemli katkılar sunduğu tespit edilmiştir. Ancak özellikle yerel STÖ’lerin kurumsallaşma kimliğinden yoksun olması, çatışmaların uzaması, geri dönüşler konusundaki belirsizlikler ve STÖ’ler arasındaki koordinasyon eksikliği STÖ’lerin Suriyeli afetzelere yönelik uzun vadeli çalışmalar konusunda kısmen yetersiz kaldığı görülmüştür.

Due to the internal conflict in Syria, thousands of Syrians have immigrated to Turkey. These population movements, according to the process of the conflict continue to be directed towards the border of Turkey. The forced mass migration caused by war can be considered as a form of social disaster and Syrian migration can be evaluated in this context. The main purpose of this study is to discuss what kind of services the non-governmental organizations (NGOs) offer to Syrian migrants and the long-term needs of individuals. As in the Syrian migration process, NGOs during disasters are an important part of the particular concerning the basic services provided. Turkey’s Sanliurfa province where nearly half a million Syrian citizens residents, disaster survivors have faced and continue to face various problems in various aspects such as meeting basic needs, housing, economy, politics, psychological trauma, health, education, exclusion, law, and cultural harmony. In times of disaster, those who are exposed to disaster need different types of services depending on the form of disaster. This study examines what local, national and international NGOs provide support to disaster survivors and in which services they are inadequate. As a result of interviews and observations with 20 NGO workers who have close contact with the Syrian migrants, it has been found that NGOs make important contributions to the provision of basic needs to Syrian victims of forced migration. However, it was found that the work of NGOs inadequate in long-term employees because of the lack of institutionalization identity of local NGOs, prolongation of conflicts, uncertainties about returns, and lack of coordination between NGOs.