Araştırmanın amacı, öğretmen adaylarının çatışma eylem stilleri ve duygusal öz-yeterlik düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelemek, çatışma eylem stillerinin ve duygusal öz-yeterliklerinin cinsiyetlerine, sınıf düzeylerine, lisans programında okudukları bölümlere göre istatistiksel olarak anlamlı farklılaşma olup olmadığını belirlemektir. Araştırmanın evreni 2018-2019 eğitim öğretim yılında lisans eğitimine devam etmekte olan öğretmen adayları tarafından oluşmaktadır. Katılımcılar Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesinde lisans eğitimine devam eden lisans yerleştirmelerine göre PDR bölümü, sayısal, sözel, güzel sanatlar ve yabancı dil alanlarındaki toplam 300 öğrenci oluşturmuştur. Verilerin toplanmasında, Duygusal Öz-Yeterlik Ölçeği (DÖYÖ), Çatışma Eylem Stilleri Ölçeği (ÇESÖ) ve araştırmacının hazırladığı Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır. Verilerin normal dağılım gösterip göstermediğinin belirlenmesi için çarpıklık-basıklık analizi sonuçları incelenmiştir. Bu doğrultuda verileri analiz etmek amacıyla Bağımsız İki Örnek T Testi ve Tek Yönlü ANOVA analizleri uygulanmıştır. Araştırma bulgularının anlamlılık düzeyini incelemek için .05 anlamlılık düzeyi ölçüt olarak belirlenmiştir. Korelasyon analizi için ise Pearson Korelasyon tekniği kullanılmıştır. Duygusal öz-yeterliğin çatışma eylem stillerini ne kadar yordadığını belirlemek amacıyla değişkenler arasında doğrusal regresyon analizi yapılmıştır. Çalışmanın sonucunda, öğrenmen adaylarının çatışma eylem stilleri ile duygusal öz-yeterlikleri arasında anlamlı ilişki saptanmıştır. Duyguları düzenleme puanları ile zorlayıcı, kolaylaştırıcı, uzlaştırmacı, karşı koyucu çatışma eylem stillerinin arasında olumlu yönde ve anlamlı ilişki bulunmuştur. Duygusal öz-yeterliğin kaçınmacı çatışma eylem stiline etkisine dair çoklu regresyon analizi çıktılarına göre; duygusal öz-yeterlik alt boyutları; zorlayıcı çatışma eylem stilindeki değişimin yaklaşık %7’sini, kolaylaştırıcı çatışma eylem stilindeki değişimin yaklaşık %17’sini, uzlaştırmacı çatışma eylem stilindeki değişimin yaklaşık %15’ini, karşı koyucu çatışma eylem stilindeki değişimin yaklaşık %15’ini açıkladığı bulunmuştur.

The aim of this study is to determine the relationship between pre-service teachers' conflict-action styles and emotional self-efficacy levels, and to determine whether there is a statistically significant difference between the levels of conflict action styles and emotional self-efficacy in terms of gender, class level, and the part they study in the undergraduate program. The population of the study consists of prospective teachers who continue their undergraduate education in the academic year 2018-2019. The participants of the study consisted of 300 undergraduate students in Dokuz Eylül University, Buca Faculty of Education. The PDR department consisted of 300 students in the fields of numerical, verbal, fine arts and foreign languages. Emotional Self-Efficacy Scale (SCES), Conflict Action Styles Scale (SPES) and Personal Information Form prepared by the researcher were used for data collection. To determine whether the data show normal distribution, the results of the skewness-baseline analysis were examined. In this direction, Independent Two Sample T Test and One-Way ANOVA analysis were used to analyze the data.The significance level of .05 was used to evaluate whether the findings were meaningful or not. For correlation analysis, Pearson Correlation technique was used. Linear regression analysis was conducted between variables to determine how emotional self-efficacy predicts conflict action styles.As a result of the study, a significant relationship was found between the trait action styles and emotional self-efficacy of paticipants. A positive and significant relationship was found between the level of regulating emotions and the level of coercive, facilitating, conciliatory, antagonistic conflict styles of action. According to the results of multiple regression analysis of the effect of emotional self-efficacy on the style of avoidant conflict action; emotional self-efficacy sub-dimensions; It was found that approximately 7% of the change in the style of coercive conflict action, approximately 17% of the change in the style of facilitating conflict action, 15% of the change in the conciliatory conflict style of action, and 15% of the change in the conflict style of action can be predicted by emotional self-efficacy levels of teacher trainees .