Dünya edebiyatı kavramının ortaya atıldığı andan itibaren çeviriye yüklenen önem, zaman zaman unutularak zayıflasa da 80'lerden itibaren çeviribilimin özerk bir disiplin olarak doğuşu ve çeviriye yönelik kuramsal yaklaşımların gelişmesiyle birlikte önceki konumunu tekrar kazanmıştır. Makalemizde dünya edebiyatı kavramının çeviriye yaklaşımı, kavramın ortaya çıktığı dönemden günümüze kadar geçirdiği tarihsel gelişim içinde ele alınmıştır. Bu çerçevede çevirinin dünya edebiyatının sınırlarını genişleten, evrensel ve ulusal edebiyatların mücadele alanında söz sahibi olan, Pascale Casanova’nın tanımladığı “edebiyat cumhuriyetine” kabulün koşullarından biri sayılan, dünya edebiyatındaki değer yargılarının ve bakış açılarının onaylanmasında ve yeri geldiğinde yeni değerler ve bakış açıları oluşturulmasında nasıl etkili bir güç haline geldiği gösterilmeye çalışılmıştır. Dünya Edebiyatı kavramının ortaya çıkması ve günümüzdeki konumu, güncel tartışmalar ve disiplinin geleceği hakkında fikirler, çevirinin dünya edebiyatına katkısı küreselleşme yanlısı edebiyat kuramcılarının görüşlerinden hareketle tartışılmıştır. Küreselleşme karşıtı perspektiften hareket eden bazı edebiyat kuramcılarının çevrilebilirlik yoluyla giderek genişleyen ve sınırları belirsizleşen “dünya edebiyatı” kapsamında karşı bir görüş olarak “çevrilemezlik” kavramını sunmaları da çevrilemezliğin çevrilebilirlikle iç içe geçmiş, girift yapısını gösteren bir karşı sav olarak makalede işlenmiştir.

From the moment when the concept of world literature has been introduced, the importance attached to translation has been weakened by neglect at times, yet from the 80’s onwards, it has regained its previous position with emergence of translation studies as an autonomous discipline and development of theoretical approaches to the translation. In this study, the approach of world literature concept to the translation has been considered within historical development of the concept from the time of its emergence until the present day. In this framework, it has been attempted to demonstrate how translation become an effective power by expanding the boundaries of world literature, having a say in the field of struggle between national and global literatures, regarded as one of the conditions for the acceptance to the “literary republic” – the term successfully coined by Casanova – and by approving value judgements and viewpoints in world literature and establishing new values and viewpoints when necessary. The emergence of world literature concept and its current position, latest discussions and ideas about the future of the discipline, contribution of translation to the world liteature has been discussed with reference to the views of pro-globalization literary theorists. Besides, an opposing view of some literary critics who take an anti-globalization perspective and offer the notion of “untranslatability” as a counter argument to the the scope of “world literature” which is increasingly expanding and becoming amorphous by translatability was also addressed in the scope of this study, thus demonstrating intricate and intertwined structure of untranslatability and translatability.