Kendini bir Freud takipçisi olarak tanımlayan J. Lacan, psikanaliz çalışmalarının en önemli isimlerinden biridir. Ayna evresi başlığını taşıyan sunumu ile dikkat çeken Lacan, kültürel çalışmalar, kimlik ve dil alanında zengin bir çalışma alanı yaratmıştır. Lacan, çalışmalarında bilinçdışına odaklanmış ve bilinçdışının bir dil gibi yapılandığını belirtmiştir. Bilinçdışı ile dil ve kültür arasında kurmuş olduğu ilişki psikanaliz çalışmalarına kültürel ve sosyolojik bir derinlik kazandırmıştır. Lacan’ın güçlü metaforik dili, kavramlara zengin bir repertuar kazandırması onun çalışmalarının farklı biçimlerde yorumlanabilmesine imkân sağlamıştır. Lacan psikanaliz teorisini Saussure’ün yapısalcı dilbilimi, L. Strauss’un yapısalcı antropolojisi ve A. Kojeve’nin Hegel okumalarına dayandırmıştır. Dille bilinçdışı arasında kurmuş olduğu ilişki ile yapısalcı psikanalizin en önemli temsilcilerinden biri olmuştur. Lacan’ın çalışmaları kimlik, siyaset, yabancılaşma gibi başlıklar altında oryantalizm çalışmalarında da referans noktası olarak kullanılabilir. Her kimliğin ancak öteki dolayımında var olabileceğini savunan Lacan’cı psikanaliz, Batı ve Doğu arasındaki epistemolojik ve ontolojik ayrıma ve özcü bir felsefeye dayalı oryantalizm çalışmaları için de ilham kaynağıdır. Bu çalışmada Lacancı psikanalizden yola çıkılarak öteki bağlamında kimliğin nasıl inşa edildiği, Batı dışı öznenin özneleşme sürecinin nasıl bir travmatik bir yarık oluşturduğunun analiz edilmesi hedeflenmiştir. Batı dışı öznenin simgesel düzende baba figürü üzerinden kendi kimliğini nasıl inşa etmeye çalıştığı ve bunun niçin her zaman bir yabancılaşma duygusu ile birlikte işlediği incelenmeye çalışılmıştır.

J. Lacan, who defines himself as a Freud follower, is one of the most important names in psychoanalytic studies. Drawing attention with her presentation of the “Mirror Stage” title, he created a rich area of work in the fields of cultural studies, identity and language. Lacan focused on the unconscious in his studies and stated that the unconscious was structured as a language. The relationship between unconscious, language and culture has brought a cultural and sociological depth to psychoanalytic studies. Lacan’s powerful metaphorical language, which provided a rich repertoire to concepts, allowed him to interpret his works in different ways. Lacan based his theory of psychoanalysis on Saussure's structuralist linguistics, structuralist anthropology of L. Strauss, and Hegel's reading of A. Kojeve. He became one of the most important representatives of structuralist psychoanalysis with the relationship he established between the unconscious and the language. Lacan's study can be used as a reference point in the studies of orientalism under the titles of identity, politics and alienation. Lacanian psychoanalysis, which argues that every identity can exist only through the other, is also a source of inspiration for the study of orientalism based on epistemological and ontological separation and an essentialist philosophy between the West and the East. In this study, it is aimed to analyze how identity is constructed in the context of Lacanian psychoanalysis and how the subject of subjectivity of the non-Western subject constitutes a traumatic rift. It was tried to examine how the non-Western subject tried to construct its own identity through the father figure in the symbolic order, and why it always worked together with a sense of alienation.