Bu araştırmada algılanan eş desteğinin ve evlilik süresinin evlilik doyumu ile ilişkisinde evlilikte sorun çözme becerilerinin aracı etkisinin olup olmadığı incelenmiştir. Araştırma, nicel araştırma yaklaşımı temel alınarak yürütülmüş; ilişkisel tarama modelinde desenlenmiştir. Araştırmaya 117’si kadın ve 95’i erkek olmak üzere toplam 212 evli birey katılmıştır. Katılımcıların yaşları 17 ile 67 arasında değişmektedir ve yaş ortalaması 35.33’tür. Araştırmada Eş Desteği Ölçeği, Evlilik Yaşamı Ölçeği ve Evlilikte Sorun Çözme Ölçeği kullanılmıştır. Alanyazında evlilik doyumu, algılanan eş desteği ve evlilikte sorun çözme ile ilgili bulunan bilgiler doğrultusunda bir model kurulmuş ve yol analizi ile değişkenlerin doğrudan ve aracı etkileri hesaplanmıştır. Modeldeki yolların standardize edilmiş katsayıları incelendiğinde, evlilikte sorun çözmenin, algılanan eş desteği ile evlilik doyumu ilişkisinde kısmi aracılık rolü; evlilik süresi ile evlilik doyumu ilişkisinde ise tam aracılık rolü üstlendiği belirlenmiştir. Bunlara ek olarak, algılanan eş desteği ve evlilik süresi evlilikte sorun çözmenin %51’ini açıklamakta; bu üç değişken ise evlilik doyumu değişkeninin %71’ini açıklamaktadır. Bu modele ilişkin model uyum indeksleri ise iyi uyum kriterlerini karşılamaktadır. Araştırmada elde edilen diğer bulgulara göre, evlilik doyumu, algılanan eş desteği ve evlilikte sorun çözmenin cinsiyete göre anlamlı düzeyde farklılık göstermediği; evlilik süresi ve çocuk sayısı arttıkça evlilik doyumu, algılanan eş desteği ve evlilikte sorun çözmenin anlamlı düzeyde azaldığı belirlenmiştir.

In this study, it was investigated whether the relationship between marital satisfaction and marital problem solving was mediated by perceived spousal support and marriage duration. This research was carried out on the basis of quantitative research approach and is designed with relational screening model. A total of 212 married individuals (117 female and 95 male) have participated in the present study. Participants’ ages ranged from 17 to 67 years, with a mean age of 35.33 years. The Spouse Support Scale, the Marital Life Scale, and the Marital Problem Solving Scale were used to collect the data. A model was established according to previous the literature on marital satisfaction, perceived spousal support and problem-solving in marriage and path analysis was used to determine the direct and mediating effect of the variable. When the standardized coefficients of the path analysis in the model were examined, it was found that marital problem solving served as a partial mediator on the relationship between perceived spousal support and marital satisfaction and served as a full mediator on the relationship between marriage duration and marriage satisfaction. In addition, perceived spousal support and marriage duration accounted for 51% of marital problem solving; these three variables accounted for 71% of the marital satisfaction. The model fit indexes for this model were good. According to other findings of the study, it was found that marriage satisfaction, perceived spousal support and marital problem solving did not differ significantly according to gender; marriage satisfaction, perceived spousal support, and problem-solving in marriage decreased significantly as the duration of the marriage and the number of children increased.