İmadüddin Zengi’nin ölümünden sonra Haleb ve Musul olarak iki ana şubeye ayrılan Zengi Atabeyliği, Haleb hâkimi Nureddin Mahmud Zengi’nin akıllı idaresi ve cesareti sayesinde bir asır daha bu bölgede varlığını güçlü bir şekilde sürdürmüştür. Nureddin, babasının ölümünü fırsat bilerek Suriye ve el-Cezire topraklarına girmeye çalışan rakipleriyle giriştiği egemenlik mücadelesini kazanarak ülkesine yönelen tüm tehditleri bertaraf etmeyi başarmıştır. Öncelikle kuzey sınırında Haçlıları işlevsiz hale getirdikten sonra bölgeye egemen olmaya çalışan Selçuklu ve Artuklu gibi Müslüman devletlere karşı hassas bir politika takip etmek zorunda kalmıştır. Özellikle en ciddi rakibi Selçuklulara karşı gerek I. Mesud gerekse onun oğlu II. Kılıç Arslan zamanında işlevsel bir politika takip ederek bu devletin Anadolu’nun doğusuna ve el-Cezire bölgesine sarkmasını engellemiştir. Bununla birlikte Nureddin, kuzey sınırındaki Müslüman devletlerle ilişkilerini tamamiyle bir düşmanlık politikası üzerine tesis etmemiş, aynı bölgede faaliyet gösteren gayr-ı müslim devletlere karşı ittifak kurmak için zaman zaman tolere edilebilecek bir rekabet politikası takip etmiştir. Bu makalede kaynaklarda yer alan bilgiler üzerinden Nureddin’in, kuzey sınırına yerleşen İslam devletleriyle giriştiği hâkimiyet mücadelesi anlatılmaya çalışılacak ve onun yaklaşık 30 yıllık saltanat süresi boyunca bu bölgede Müslüman devletlere karşı takip ettiği siyasetin esasları ortaya konmaya çalışılacaktır.

Zangids which is divided into two main branches as Haleb and Mosul after İmad-al-Din Zanki’s death, thanks to the ruler of Haleb Nur al-Din’s intelligent management and courage, remained in the region spiritedly for another century. Nur al-Din managed to eliminate all threats to his country by winning the sovereignty struggle with his opponents who tried to enter Syria and al-Jazeera with the opportunity of his father's death. Firstly he made Crusaders dysfunctional on the northern border and afterwards he had to pursue a sensitive policy towards Islamic states like Saldjukids and Artukids. Especially against the most serious opponent the Saldjukids, both in the time of Mesud I and his son Kilidj Arslan II, he followed a functional policy that prevented them in east of Anatolia and Al-Jazeera. Nevertheless, Nureddin did not establish his relations with Muslim states on the northern border on a purely hostile policy. He followed a competitive policy that could be tolerated from time to time to form an alliance against the non-Muslim states operating in the same region. In this article, it will be tried to explain Nureddin's struggle for dominance with the Islamic states on the northern border and during the 30 years of his reign, the principles of the politics he pursued against Muslim states will be put forward