İnsanlar travmatik etki yaratan olumsuz bir deneyim yaşadıklarında bazı bireyler travma sonrası stres yaşarken bazıları bu yaşantı sonrası psikolojik anlamda gelişme ve olgunlaşmayı deneyimleyebilmektedir. Bu gerçekten hareketle bazı psikoloji ekolleri, travma yaşayan bireylerin pozitif karakter güçleriyle hayata çok daha farklı bakan, psikolojik anlamda gelişip olgunlaşan, psikolojik dayanıklılığı yüksek bireyler olabileceklerine ve travmayı gelişimleri için fırsata dönüştürebileceklerine işaret etmektedir. Travma sonrası gelişim kendilik algısı, kişilerarası ilişkiler, yaşamın anlamı ve değerini anlama, yeni seçenekleri fark etme, inanç sistemi ve maneviyat olmak üzere beş alanda gerçekleşen pozitif değişim ve gelişimlerden meydana gelmektedir. Buna göre din ve maneviyat, travma sonrasında bireylerin gelişim gösterebilecekleri alanlardan biridir. Araştırmanın amacı üniversite öğrencilerinde içsel dinî motivasyon, dinî başa çıkma, sabır ve şükrün travma sonrası gelişimi yordamadaki rolünü tespit etmektir. Bu amaçla araştırmada kişisel bilgi formunun yanı sıra Travma Sonrası Gelişim Ölçeği, Dinî Başa Çıkma Ölçeği, İçsel Dinî Motivasyon Ölçeği, Sabır Ölçeği ve Şükür Ölçeğinin içerisinde yer aldığı bir veri seti kullanılmıştır. Araştırmaya Afyon Kocatepe Üniversitesinin çeşitli fakültelerinde öğrenim görmekte olan öğrenciler arasından tesadüfi örnekleme yoluyla seçilen 445 öğrenci katılmıştır. Ancak gelişi güzel cevaplanmış ve ölçeklerin tamamına cevap verilmemiş veri setleri analize dahil edilmediğinden 357 katılımcının cevapları korelasyon ve çoklu doğrusal regresyon analizi yöntemleriyle istatistiksel analize tabi tutulmuştur. Araştırmada sonuç olarak içsel dini motivasyon, dini başa çıkma, sabır ve şükür değişkenleri ile travma sonrası gelişim arasında pozitif yönlü anlamlı ilişkiler tespit edilmiştir. Bu dört değişken travma sonrası gelişimdeki toplam varyansın % 27.6’sını açıklamaktadır. Regresyon katsayılarının anlamlılığına ilişkin t testi sonuçları incelendiğinde ise dinî başa çıkma, sabır ve şükür değişkenlerinin travma sonrası gelişim üzerinde anlamlı bir yordayıcı olduğu, içsel dinî motivasyon değişkeninin ise anlamlı bir yordayıcı olmadığı görülmüştür. Standardize edilmiş regresyon katsayılarına göre yordayıcı değişkenlerin travma sonrası gelişim üzerindeki göreli önem sırası ise dinî başa çıkma, sabır ve şükürdür.

When people have a negative experience causing traumatic influence, some of them get stressed after the trauma and some others may experience psychological development and maturation following this experience. From this fact, some psychology theories point that the traumatised people may become individuals who look at life from different perspectives, experience psychological development and maturation, have a high psychological strength, and may turn the trauma into an opportunity for their development through their positive character strength. Posttraumatic growth arises from positive changes and developments occurring in five fields including sense of selfhood, interpersonal communications, understanding the meaning and value of life, being aware of new options and belief system, and spirituality. Accordingly, religion and spirituality is one of the fields in which individuals may show posttraumatic growth. The purpose of the current study was to detect the role of intrinsic religious motivation, religious coping, patience, and gratitude in predicting the development of university students after trauma. For this purpose, a data set including the Posttraumatic Growth Inventory, Religious Coping Scale, Intrinsic Religious Motivation Scale, Patience Scale, and Gratitude Scale along with a personal information form was used in the current study. In the study, a total of 445 students attending various faculties of Afyon Kocatepe University were chosen by random sampling. However, as the data sets that were answered randomly and in which all items of the scales were not responded were not included in the analysis, responses of 357 participants were evaluated through correlation and multilinear regression analysis. As a result of the study, positive and significant relationships were detected among the variables intrinsic religious motivation, religious coping, patience, and gratitude with the posttraumatic growth. These four variables explained the 27.6% of the total variance in development after trauma. As the t-test results related to the significance of regression coefficients were investigated, it was found that the variables of religious coping, patience, and gratitude were significant predictors for the development after trauma while intrinsic religious motivation was not detected as a significant one. According to the standardized regression coefficients, the order of importance of the predictive variables on the development after trauma was religious coping, patience, and gratitude.