Şairlerin şiirlerinde nesneyle kurdukları ilişki bazı özel örneklerde bilinçli bir tercihi yansıtır. Nesneyle kurulan ilişkinin aşamalarını takip etmek şairin şiirinin farklı dönemlerini keşfetmemizi sağlar. Bu özel nesneler şairden şaire değişebilmektedir. Şairin şiir dünyasında bu özel nesne şiirde yer alan özel kavramlarla ve diğer nesnelerle farklı şekillerde mutlaka ilişkilendirilmektedir. Bu özel nesne şiirin merkezine yerleştirilmiş bir sevgi ya da nefret nesnesi olabilmektedir. Bu çalışmanın odaklandığı nesne “silah”tır. Sezai Karakoç’un Gün Doğmadan adlı kitabındaki şiirlerinde silah ve savaş unsurları çok sık bir şekilde tekrarlanır. Silahtan şiirde genel olarak nefret edilen bir nesne olarak bahsedilmektedir. Karakoç şiirlerinde silahları ateşli silahlar ve geleneksel silahlar olarak iki başlık altında toplamaktadır. Ateşli silahlar simgesel olarak ötekileri, Batı’yı temsil ederken geleneksel silahlar beni ve Doğu’yu temsil edecek şekilde kullanılır. Şair ötekilerin simgesi olarak gördüğü ateşli silahları şiirinde ortadan kaldırmaya, öldürmeye çalışır. Bunu da aşama aşama gerçekleştirir. Sezai Karakoç’un şiirlerinde silah tespit edebildiğimiz kadarıyla, daha önce üzerinde müstakil bir çalışma yapılmayan ve gözden kaçırılmış önemli bir nesnedir. Bu makalenin amacı Sezai Karakoç’un şiirlerinde silaha bir nesne olarak şairin ne şekilde yaklaştığını tespit etmek, bir nesne olarak şairin silaha yaklaşımının şair-şiir-nesne ilişkisi bağlamında onun şiirine ışık tutan yönlerini bulmak ve Karakoç şiiri silah parantezinde okunduğunda öne çıkan, onun şiirinin özgün yönlerini, diğer şairlerin aynı konulu ve aynı nesneye odaklanan şiirlerinden ayrıldığı noktaları keşfetmek, Karakoç şiirinde bir nesne olarak silah işlenirken şairin gelenekle örtüştüğü, gelenekten uzaklaştığı yönleri belirlemek, bu nesneye bakış açısına bağlı olarak onun şiirindeki gelişim aşamalarını, nesneye yaklaşımı açısından şiirinin dönemlerini keşfetmek ve nihayet tüm bu veriler ışığında Karakoç şiirinde ortadan kaldırılmaya çalışılan bir nefret nesnesi olarak silahın önemini ortaya koymaktır.

The relationship that the poets establish with the object in their poems reflects a conscious choice in some specific examples. Following the stages of the relationship with the object allows us to discover different periods of the poet's poetry. These special objects can be changed from poet to poet. In the poet’s world of poetry this special object is always associated with different concepts and objects surely in different ways. This particular object can be an object of love or hate which is centered on poetry. The focussed object of this work is the weapon. In Sezai Karakoç’s poems in the book named Gün Doğmadan (Before Sunrise) weapons and the elements of war are repeated constantly. The weapon is generally referred to as a hated object. Karakoç collects weapons under two headings as firearms and traditional weapons in his poets. Firearms are symbolically used to represent the West and others while traditional weapons represent the East and I. The poet tries to eliminate and kill the firearms which he sees as the symbol of the others in his poetry. He also does this step by step. As far as we can determine weapons in the poems of Sezai Karakoç, it is an important object which has not been studied on a previous date and has been overlooked. The aim of this article is to determine how the poet approached as an object in the poems of Sezai Karakoç, to find the aspects of the poet's approach to the gun as an object that sheds light on his poetry in the context of the poet-poetry-object relation and to discover the main points of Karakoç poetry which are mentioned in the parenthesis of the gun, identify the original aspects of his poetry and the points where the other poets leave his poems focusing on the same subject and the same object, to detect as an object in Karakoç's poem, when the gun is processed, the poet is in line with tradition, to explore the phases of development of his poem in relation to the object perspective, the periods of his poetry in terms of his approach to the object and finally, in light of all these data to reveal the importance of the weapon as an hate object which is tried to be eliminated in Karakoç poetry.