Biyolojik bilimlerde son yıllarda izlenen büyük gelişim uzantısında, biyoetik konusunda yeni yaklaşımlara ihtiyaç duyulmaktadır. Bu yaklaşımlardan biri de biyoloji lisansüstü öğrencilerine biyoetik hakkında ders verilmesinin zorunlu olmasıdır. Ege Üniversitesi Fen Fakültesi Biyoloji Bölümü lisansüstü öğrencileri için zorunlu olan Bilimsel Yöntem ve Bilimsel Etik Etik dersinin yapısını ve öğretim tekniğini geliştirmek amacıyla öğrenci geribildirimleri toplanarak değerlendirilmiştir. Hepsi gönüllü olan 87 lisansüstü öğrencisine 25 soru içeren geribildirim formu yöneltilmiştir. Öğrencilerin etik ihlali farkındalıkları, bu farkındalıklarının kaynağı, lisans ve lisansütü dönemde kendilerinin yaptığı etik ihlalleri ile etiğe aykırı davranışlara tanıklıkları hakkındaki veriler SPSS paket programı kullanılarak analiz edilmiştir. Katılımcıların geribildirimleri, öğrencilerin en çok bildiği etik ihlalinin plagiarism değil sahtecilik ve uydurmacılık olduğunu göstermiştir. Hakkında en az bilgi olan etiğe aykırı davranış ise dilimlenmiş yayındır. Öğrencilerin etik farkındalık için yararlandıkları ilk kaynak kendi danışmanları değil diğer akademisyenlerdir. Kendi arkadaşları da ilginç bir biçimde esas kaynaklardan biri olarak kaydedilmiştir. Bilimsel toplantılar kaynak olarak son sırada yer almaktadır. Lisans öğrenimleri boyunca bilimsel etikle yakından ilgili iki zorunlu ders almış olmalarına rağmen, katılımcıların büyük çoğunluğu diploma tezlerinde başta plagiarism olmak üzere etik ihlalleri yapmıştır. Katılımcılar, lisans ve lisansüstü öğrenimleri süresinde bir ya da daha çok etiğe aykırı davranışa tanık olduklarını bildirmişlerdir. Ayrıca, bu aykırılıkların akademisyenler tarafından yapıldığını da kaydetmişlerdir. Öğrenciler ile akademisyenlerin etik algılarının örtüşmediği açıktır. Lisans döneminde bilimsel etikle bağlantılı olarak verilen zorunlu dersler, algıyı içselleştirmede yeterince etkin değildir. Tez yöneticilerinin etik anlamda yol gösterici olma rolleri kesinlikle yeniden gözden geçirilmelidir. Bilimsel Yöntem ve Bilimsel Etik dersinin içeriği ve değerlendirme yöntemleri bu sonuçlara göre yeniden tasarlanmış ve düzenlenmiştir.

In line with the great progress in bioscience observed in last decades, new approaches on bioethics were required. One of these dealing is to bring some obligatory courses on bioethics to postgraduate bioscience students. In this study, feedback of the postgraduate students of mandatory lecture of Scientific Method and Scientific Ethic (SCME) that was lectured at Ege University, Faculty of Science, Department of Biology; was collected and evaluated; in order to improve teaching and course structure, A feedback form containing 25 questions was administered to a total of 87 voluntary postgraduate students. Anonymous data about becoming aware of ethical violations, the sources of awareness, their own scientific misconduct, and witnessing scientific dishonesty during their graduate and postgraduate education were analyzed by SPSS package program. Feedback forms of the attendees indicate that, the most known academic dishonesty was not plagiarism, but falsification and fabrication, while the lowest knowledge of the participants was on salami publishing. The first source of ethical awareness of the student was other academicians, but not their own supervisors. Interestingly, the friends of the students were also noted as a major source. As being a source of awareness, scientific meetings were classified at the last order. Despite the fact that all of them had been taken two compulsory courses closely related to scientific ethic, most of the participants have been exhibited ethical misconducts, particularly plagiarism, in their diploma thesis. During their graduate and postgraduate education, witnessing to one or more scientific dishonesty was also notified by respondents. They also declared that, deviations from core ethical norms were often exhibited by academicians. It is clear that ethical perceptions of the students and academicians were not overlapped. The compulsory graduate courses that related to scientific ethic were not sufficiently effective to progress best practicalities of ethic. The role of supervisors in becoming an ethical leader must be overviewed. Based on these results, the contents and assessment methods of SCME course were redesigned and rearranged.