Modernliğin sosyolojisi 1980’lerden itibaren sosyal bilimlerde önemli bir çalışma alanı haline gelmiş, çağdaş sosyal teorisyenler verdikleri eserlerle bu alandaki bilgi birikimine katkıda bulunmuşlardır. Bu teorisyenlerin ortaya koyduğu çalışmalar sosyal teoride yeterince kavramsallaştırılmamış olan modernliğin ilkelerinin ve temel niteliklerinin açıklığa kavuşturulmasını sağlamıştır. Modernliği kavramsallaştırma girişimlerini modernlik tartışmalarının harekete geçirmesi bu yazarların aynı zamanda teorik bir pozisyonu ifade eden, “modernistler” olarak tanımlanabilecek bir teorisyenler grubunun içinde konumlanmalarını beraberinde getirmiştir. Modernist sosyal teorisyenlerin önde gelenleri arasında Habermas, Touraine ve Giddens gelmektedir. Bu üç teorisyenin her biri toplumsal dünyanın tarihsel bir süreklilik içinde olduğunu kabul etmekte ve modernliğin sonu iddialarına karşı çıkmaktadır. Bu teorisyenlerden Habermas postmodernlik iddialarına karşı modernliğin savunusunu yaparken, modernistler arasında başı çekmektedir. Touraine erken dönemini modernliğin ideal formu olarak kabul etmekte ve bu temelden hareketle geç modernliğin eleştirisine girişmektedir. Giddens ise modernliği savunmak yerine onun doğasını anlamayı daha çok önemsemekte, bu doğrultuda, modernliğin doğasının bir sonucu olarak ortaya çıktığını düşündüğü içinde yaşadığımız yeni modern evrenin temel karakteristiklerini ortaya koymayı hedeflemektedir. Dolayısıyla, modernist teorisyenler içinden geçmekte olduğumuz dönemi modern olarak tanımlama konusunda hemfikir olmalarına karşın, modernliğe ilişkin farklı bakış açıları geliştirerek birbirlerinden ayrılmaktadırlar. Bu çalışma modernliğin mevcudiyetini kabul eden teorisyenler arasında yer alan Habermas, Touraine ve Giddens’ın modernlik analizlerine odaklanmaktadır. Bu doğrultuda, söz konusu teorisyenlerin modernliğe yaklaşımları karşılaştırmalı bir perspektifte irdelenecektir.

Sociology of modernity has become a major area of study since 1980’s in the social sciences and contemporary social theorists have contributed to this corpus by their works. Works of these theorists have illuminated the main principles and characteristics of modernity which have not been thus far conceptualized in social theory sufficiently. In their attempts to conceptualize modernity which has evoked by the modernity debates, these writers have come to take part in a group of theorists which can be called “modernists” with regard to their theoretical position. Habermas, Touraine and Giddens are leading figures among modernist social theorists. Each of these three theorists agrees that social world is in a historical continuity and rejects the idea that modernity has come to an end. Habermas, as the leading modernist, defends modernity against the arguments of postmodernism. Touraine regards early modern era as the ideal form of modernity and criticizes late modernity from this point of view. Instead of defending it, Giddens pays attention to understand the nature of modernity. Accordingly he investigates the main characteristics of the new phase of modernity which he thinks is the result of the nature of modernity. Hence, although the modernist theorists are of the same opinion in defining the phase in which we live as modern, they diverge from each other by developing different perspectives on modernity. This article focuses on the analyses of modernity of Habermas, Touraine and Giddens as modernist theorists. In this direction, their approaches to modernity will be examined in a comparative perspective.