En basit tanımıyla halkın yönetimi olan demokrasi, modern dünyanın en önemli kavramlarından biridir. Meşruiyetinin halka dayanması nedeniyle en saygın yönetim sistemidir. Bu sistem günümüzde, seçilen temsilciler aracılığıyla sürdürülmektedir. Demokrasilerde düzenli aralıklarla yapılan seçimlerde halk, iktidarı kullanacak olan yöneticileri seçmektedir. Seçilen bu kişiler belli dönemler içinde ve yasal çerçevede iktidarı kullanmaktadır. Hükümet etme sürecinde, siyasal partilerin veya temsilcilerin halka karşı sorumlulukları bulunmaktadır. Nitekim halk, iktidarın devamlılığı noktasında nihai ve tek karar merciidir. Bu yönüyle demokrasi, aynı zamanda hesap verilebilir bir anlayışı barındırmaktadır. Türkiye, eksikliklerine rağmen yüzyılı aşkın demokrasi geleneğini içselleştirmeyi başarmış bir ülkedir. Türkiye, demokrasi hayatı boyunca farklı vesayet odaklarının tehditlerine maruz kalmış, dönem dönem demokrasi askıya alınmış veya demokrasiye balans ayarı verilmiştir. Ancak bütün bu gelişmeler, devletin demokrasiye olan inancından ve bağlılığından bir sapma meydana getirmemiştir. Demokratik değerleri aşındıran bu süreçlerden, demokrasiye sarılarak çıkan ülkede, yaşanan anti-demokratik uygulamaların izlerini silmek için adımlar atılmaktadır. Başta anayasa değişiklikleri olmak üzere, siyasal, hukuksal ve sosyo-kültürel çerçevede yapılan reformlar bu amaca hizmet etmektedir. Demokratik düzenlemeleri yaparken, farklı vesayet odaklarına hareket imkânı kazandıran alanları bilmek ve bu alanları ortadan kaldırmak gerekmektedir. Bunun için de tarihsel süreçte yaşanan vesayet girişimleri çok iyi analiz edilmelidir. Bu çalışma, Türkiye’de bir vesayet unsuru olan TSK’nın, 1971 ve 2007 yıllarında siyasal iktidarlara yönelik verdikleri muhtıraları konu edinmektedir. Çalışmanın amacı, muhtıra metinleri üzerinden asker-siyaset ilişkisinin irdelenmesidir. Çalışmada muhtıra öncesi yaşanan gelişmelere yer verilirken yöntem olarak içerik analizi yapılmış ve iki bildiri metni karşılaştırılarak muhtıraların ortak ve farklı yönleri belirlenmiştir.

In its simplest definition, the democracy ruled by the whole population is one of the most important concepts of the modern world. Due to the legitimacy of the public is the most respected management system. Today, this system is carried out through elected representatives. Today, this system is carried out through elected representatives. In regular elections in democracies, the people choose the rulers who will use the power. These elected persons use power within a certain period and within the legal framework. In the process of government, political parties or representatives have responsibilities to the public. As a matter of fact, the people are the final and only decision-making authority for the continuity of power. In this respect, democracy also includes an accountable understanding. Turkey is a country that has managed to internalize the democratic tradition more than a century despite its shortcomings. Turkey, have been subjected to threats of different tutelage centers throughout the life of democracy, democracy periods suspended or balancing democracy is given. However, all these developments did not cause a deviation from the state's belief in and democracy to democracy. Steps are taken to erase the traces of anti-democratic practices in the country, which embraces democratic values, and embraces democracy. Reforms in the political, legal and socio-cultural framework, especially the constitutional changes, serve this purpose. When making democratic arrangements, it is necessary to know the areas that provide mobility to the different tutelage centers and to eliminate these areas. For this purpose, the custody attempts in the historical process should be analyzed very well. In this study, an element of tutelage in Turkey TSK, 1971 and the memorandum submitted for political power in 2007, is the subject. The aim of the study is to examine the relationship between military and politics through memorandum texts. In the study, pre-memorandum developments were made while content analysis was made as a method and two papers were compared and common and different aspects of the memorandums were determined.