Cumhuriyet devri Türk şiirinde 1960 Kuşağı şairleri, 27 Mayıs 1960 Askerî Darbesi’nin gölgesi ve 1961 Anayasası’nın sağladığı görece özgürlük ortamında dünya görüşleri, sanat, edebiyat ve şiir anlayışları birbirine karşıt olmasına rağmen, aynı dönemde şiire başlayıp eser vermeye başlayan şairlerden oluşmaktadır. 1960-1970 arası, hatta günümüze kadar Cumhuriyet devri Türk şiiri, birbirlerine karşıt dünya görüşü, sanat, edebiyat ve şiir anlayışını temsil eden dört önemli damar halinde gelişmiştir: Bunlardan birincisi, İkinci Yeni şiirini takip eden şairler dahil Toplucu Gerçekçi şiir ve şairleri; İkincisi, Yeni Gelenekçi ve/veya Yeni Millî Edebiyat Akımı şiiri ve şairleri; Üçüncüsü, Yeni İslâmî Edebiyat Akımı şiiri ve şairleri ve dördüncüsü, Bağımsız şairler ve şiir anlayışları. Cumhuriyet devri Türk şiirini sınıflandırma ve kuşaklandırma bağlamındaki bütün eleştirilere rağmen, bu dörtlü damar 1960’lardan günümüze kadar rekabet halinde sanat faaliyetlerini sürdürmüşlerdir. Cumhuriyet’in ilk yıllarından itibaren gerçekleştirilen modernleştirme faaliyetlerinin etkisiyle kolayca yol bulan dış tesirler, 1960’lardan itibaren daha etkin bir biçimde kendisini gösterir. Bu makale, Cumhuriyet devri Türk şiirinin önemli bir damarı olarak 1960 Kuşağı Yeni Gelenekçi ve/veya Yeni Millî Edebiyat Akımı şiiri ve şairlerine odaklanmıştır. Yeni Gelenekçi ve/veya Yeni Millî Edebiyat Akımı şiiri ve şairleri, kendisini Toplumcu Gerçekçi şiirin karşı kutbuna yerleştirir, geçmişi ve izleri Cumhuriyet öncesine, Millî Edebiyata, hatta daha geri tarihlere kadar uzanır. Cumhuriyet öncesinden devralınan bu Türkçü ve milliyetçi dünya görüşü ve şiir anlayışı, Cumhuriyet devrinde belli bir süre devam etmesine rağmen, belli bir süre sorun yaşamış, fakat 1960’lı yıllardan sonra hazırlık işlevi gören bazı şairler sayesinde yeniden belirginleşen ve teorik altyapısını oluşturmaya çalışan bir şiir ve fikir hareketidir.

The poets of the generation of the 1960s in the Turkish poetry of the Republic era are those who, despite having the contrasting understandings of worldview, art, literature and poetry, started writing poetry under the shadow of the military coup of 27 May 1960 and within a context of relative freedom created by the 1961 Constitution. Turkish poetry between 1960 and 1970, as well as contemporary Republican Turkish poetry, developed in four vital vessels representing the opposition of worldview, art, literature and poetry. The first of these is the Socialist Realistic poetry and poets, including the poets following the Second New Poetry; the second is the poetry and poets of the New Traditionalist and/or New National Literature; the third is the poetry and poets of the Movement of New Islamic Literature; the fourth is the independent poets and their poetry insights. Despite all the criticism regarding the classification and generationalisation the Turkish poetry of Republic era, these four vessels continued their artistic activities from the 1960s to the present day in competition with each other. External influences, which easily found their way because of the influence of the modernisation activities carried out since the first years of the Republic, display themselves more effectively since the 1960s. This article focuses on the poems and poets of the Movement of the New Traditionalist and/or the New National Literature from the generation of the 1960s, as an important vessel the Turkish poetry of Republic era. The poetry and poets of the Movement of the New Traditionalist and/or New National Literature place themselves at the pole against the Socialist Realistic poetry and poets, and its history goes back to the pre-Republican period, the National Literature or even earlier. This Turkist and nationalistic view of the world and poetry inherited from the pre-Republican era is a movement of poetry and ideas, which had been in trouble for a certain period in the Republican period but was re-established and struggled to create theoretical infrastructure thanks to some poets with transitional functions after the 1960s.