Çatışma, bir ya da birden çok sayıda kişinin bir konu üzerinde yaşadığı anlaşmazlık ya da gerginlik durumu olup insan yaşamının kaçınılmaz, doğal bir parçasıdır. Çatışmaların yapıcı bir yolla çözülmesi ergenlerin kişilik gelişimine ve sosyal gelişimine katkıda bulunarak onların bütün hayatını olumlu yönde etkileyecek beceriler kazanmasını sağlamaktadır. Son yıllarda, okullarda şiddete ve çatışmaya ilişkin korku giderek artış gösteren bir olgudur. Ergenlik döneminde öfke, kızgınlık gibi çatışma sonrası ortaya çıkması muhtemel duygular daha çok el, kol hareketleri ve bağırma gibi davranışlarla ortaya koyulmaktadır ve bu durum çatışma yaşandığında sözel ve fiziksel şiddete başvurma sıklığını arttırmaktadır. Çatışma durumlarında kullanılan yapıcı olmayan çatışma ve problem çözme yolları okul iklimini de ciddi şekilde etkilemektedir. Bu araştırmada, İzmir’de kültürel açıdan çeşitliliği olan göç almış düşük sosyoekonomik düzeydeki ve akran arabuluculuk modelinin 2006-2017 yılları arasında uygulandığı bir lisede, yapılan tüm arabuluculuk sözleşmelerinin doküman analizi ile incelenmesi amaçlanmaktadır. Bu doğrultuda yapılan tüm müzakere ve akran arabuluculuk sözleşmeleri yıllar bazında; yetişen arabulucu sayısı, yapılan arabuluculuk sayısı, anlaşmazlık yaşayan tarafların sayıları, anlaşmazlık türleri, ulaşılan anlaşma türleri, çatışmaların yapıcı çözüme ulaşma sayısı açısından incelenmiştir. Sonuç olarak, 11 yıllık süreç içerisinde birikimli olarak 838 akran arabulucu öğrenci yetiştirildiğini, 2278 anlaşmazlık yaşandığı, arabuluculuk görüşmelerinin başarı oranının %91.6 olduğu, yapıcı çatışma çözme uygulamalarının seçildiği tespit edilmiştir.

Conflict is a state of disagreement or tension in which one or more people live on a subject and is an inevitable part of human life. Resolving the conflicts in a constructive way contributes to the personality development and social development of the adolescents, thereby enabling them to acquire skills that will affect their whole lives positively. In recent years, the fear about violence and conflict in schools has increased steadily. During puberty possible feelings of emergence in post-conflict situations such as anger and fury are mostly manifested by hand and arm movements or shouting. This increases the frequency of verbal and physical violence when conflict occurs. Non-constructive conflict resolution styles and problem-solving methods used in conflict situations, seriously affect the school climate. In this research, it is aimed to investigate all the mediation contracts that have been carried out in a high school with a low socioeconomic level, which is culturally diversified in İzmir. A peer mediation model was conducted in the high school between 2006-2017. All the documents analyzed by document analyses. As a result, it has been determined that 838 peer mediator students were cumulatively trained during 11 years, 2278 disputes were experienced, 91.6% of the mediation meetings have resulted and constructive conflict resolution styles had been selected by the students.