Türk El Sanatları arasında önemli bir grup oluşturan madeni eserler malzeme, form, kap türü, teknik ve süsleme bakımından çeşitliliğe sahiptir. Bu çeşitlilik içerisinde buhurdanlar önemli bir yer tutmaktadır. Buhurdanın sözlük anlamı ateşe atılmak veya özel bir kap içinde yakılmak sureti ile güzel kokulu dumanından faydalanılan madde, tütsü anlamına gelir. İnsanoğlunun var olmaya başladığı ilk çağlardan günümüze kadar değişik milletler, medeniyetler ve dinlerden olan insanlar tarafından, yakıldığında güzel koku yayan karışım ve buhurdan kullanılmıştır. Bu makalede, Diyarbakır Arkeoloji ve Etnografya Müzesi’nde deposunda bulunan, satın alma yoluyla müzeye getirilen 4 adet buhurdan incelenmiştir. Kitabesiz olan bu eserler, form ve süsleme özellikleri bakımından değerlendirilmiştir. 3 adet buhurdan 17.-19. yy. Osmanlı dönemine, 1 adet buhurdan ise 19. yy. - 20. yy.’a tarihlenmiştir. Bu eserler bakır malzemeden döküm tekniği ile yapılmış olup kapak, ateşlik ve kaide bölümlerinin ayrı ayrı imalatından sonra, bu parçaların birleştirilmesiyle meydana getirilmiştir. Süsleme tekniği olarak ajur, kazıma ve kabartma teknikleri kullanılmıştır. Süslemede bitkisel ve geometrik motifler işlenmiştir. Maden sanatı içerisinde önemli bir yere sahip olan buhurdanlar form ve üzerindeki süsleme elemanları ikonografik açıdan değerlendirilmeye çalışılarak Türk Sanatı ve kültürü içindeki yerleri üzerinde durulmuştur. Bilimsel olarak tanıtılacak olan buhurdanlar Türk maden sanatının gelişim çizgisine paralel üslup özelliklerini de yansıtarak ele alınmıştır.

Among the Turkish Handicrafts, metal works which constitute an important group have variety in terms of material, form, container type, technique and ornament. In this diversity, censers have an important place. The meaning of the bureaucratic dictionary means being incinerated or burned in a special container, which is benefited from fragrant smoke, means incense. From the early ages when human beings began to exist, they were used by people from various nations, civilizations and religions as much as the day-to-day life. In this article, four incendiaries collected in the deposit in the Diyarbakir Archeology and Ethnography Museum were brought to the museum. These artifacts without paganism were evaluated in terms of their form and decoration characteristics. 3 censuses 17.-19. YY. In the Ottoman period, one censor was in the 19th century. - dated to the 20th century. These artifacts were made from copper material by casting technique and after the manufacture of cover, fire and base sections separately, they were brought to the market by assembling these parts. Opening, scraping and embossing techniques were used as decoration techniques. Decorated with herbal and geometric motifs. The clowns which have an important place in the art of mines and the decorating elements on them have been tried to be evaluated in terms of iconography and their place in Turkish art and culture has been emphasized. The censuses to be introduced scientifically are handled by reflecting the stylistic characteristics parallel to the development line of Turkish mine art.