Özellikle çeviri öğretimine yönelik araştırmaların ilgisi giderek “çeviri edinci” kavramı üzerinde yoğunlaşmaktadır çünkü çeviri öğretiminin bir amacı da, öğrencilere çeviri edinci kazandırmaktır. Akademik çeviri öğretimi gören öğrencilere çeviri edincinin öznel ölçütler temelinde kazandırılmasındansa öğretim sürecinin bilimsel araştırmaları temel alması çeviri öğretiminin niteliğini artıracaktır. Nitekim çeviri edinci kazandırmayı da amaç edinmiş akademik çeviri öğretimi bir boyutuyla bilimsel araştırma alanından beslenirken bir diğer boyutuyla verdiği mezunlarla sektörün niteliğini belirleme gücüne de sahiptir. Bu nedenle bu çalışmanın amacı, çeviribilimsel alanyazında çeviri edinci kavramının tanımına ilişkin yaklaşımları irdeleyerek söz konusu yaklaşımların ortak yönleri temelinde kapsayıcı ve dizgeli bir çeviri edinci tanımı betimlemektir. Çeviri edinci tanımını somutlaştırmaya odaklanan bu çalışmanın kuramsal temelini, çeviribilim alanyazınında çeviri edincine ilişkin, kısmen birbirini temel alan kısmen de birbirinden bağımsız geliştirilmiş tanımsal çalışmalar oluşturmaktadır. Bir üst edinç niteliğinde çeviri edinci kavramının olası tanımı önerilirken yapılandırmacı ve betimleyici araştırma yöntemleri temel alınmaktadır. Çalışmada önerilen tanıma göre çeviri edinci; kaynak dil hâkimiyeti, kaynak kültür ve alan/konu hâkimiyeti, kaynak metni çözümleyebilme, çeviri stratejisi oluşturabilme, araştırma yöntemi belirleyebilme, çeviri kuram ve yöntemlerine hâkimiyet, erek dil hâkimiyeti, erek kültür ve alan/konu hâkimiyeti, metin oluşturabilme, eleştirel bilinç ve dikkat, teknoloji kullanımı, çeviri araçlarının kullanımı ve bellek kullanımı olmak üzere toplam on üç adet alt edinçten oluşmaktadır.

The interest in studies regarding translation teaching focuses mainly and gradually on the concept of translation competence. The reason is that one of the aims of translation teaching is to provide translation competence for students. Providing this translation competence to students who are taught academic translation on the basis of scientific researches instead of a basis of subjective standards will improve the quality of translation teaching. Furthermore, while academic translation teaching which also aims to provide translation competence is taking advantage from the field of scientific researches as well as it holds the power to define the quality of translation sector by its graduates. Therefore the goal of this study is to examine the approaches of the definition of translation competence in translational literature and to represent a comprehensive and systematic translation competence definition on the basis of the common aspects of these definitions. The theoretical fundament of this study, which focuses on embodying the definition of translation competence, consists of definitional studies in translational literature regarding translation competence complementing one another as a base to a certain extent or independent from each other up to a point. While the possible definition of the concept of translation competence is being suggested as a leading competence, constructivist and descriptive research methods are the focus in this study. According to the definition suggested in this study, translation competence consists of a total of thirteen sub-competencies which are competence of source language, competence of source culture and field-subject, source text analysis, ability to establish translation strategy, ability to determine research methods, competence of translation theories and methods, competence of target language, competence of target culture and field-subject, text construction, critical awareness and attention, usage of technology, usage of translation tools and usage of memory.